آریا طاری

در اینکه تیم ملی ایران با یک نسل طلایی به جام جهانی رسیده، تردیدی وجود ندارد اما نباید فراموش کرد که تیم‌های همگروه ایران هم صاحب یک نسل طلایی و درخشان هستند. نکته بارز در مورد انگلیس و آمریکا، تعداد بالای مهره‌های زیر 23 سال هر دو تیم است که اتفاقا در بزرگ‌ترین باشگاه‌های اروپایی به میدان می‌روند. ستاره‌هایی که رقابت این گروه را بسیار جذاب و تماشایی خواهند کرد.

جود بلینگام

شاید او آینده‌‍‌دارترین ستاره‌ای باشد که در این گروه به میدان می‌رود. فوتبالیست درجه یکی که در 18 سالگی به مهره فیکس باشگاه دورتموند تبدیل شده است. جود یک هافبک فوق‌العاده بااستعداد است و گرت ساوت گیت هم علاقه زیادی به سبک بازی‌اش دارد. به نظر می‌رسد بلینگام آخرین فصل حضور در بوندس‌لیگا ر ا پشت سر می‌گذارد. باشگاه‌های چلسی و لیورپول به شدت به دنبال جذب این ستاره هستند و بعید نیست او فصل آینده برای بازی به کشور زادگاهش برگردد. بلینگام یکی از ناب‌ترین استعدادهای این سال‌های فوتبال انگلیس به شمار می‌رود.

کریستین پولیسیچ

او بهترین بازیکن این نسل فوتبال آمریکا به شمار می‌رود و پیراهن شماره 10 تیم ملی کشورش را بر تن دارد. پولیسیچ در 23 سالگی با تجربه بازی برای دورتموند و چلسی، به فوتبالیست باتجربه‌ای تبدیل شده است. چند مصدومیت بدموقع البته اجازه نداده‌اند که او جانشین کاملی برای هازارد در چلسی باشد اما با این وجود پولیسیچ همواره عملکرد قابل قبولی داشته و فوتبالیست درجه یکی بوده است. تکنیک او برای از پیش رو برداشتن بازیکنان مقابل، کم‌نظیر به نظر می‌رسد و توانایی‌اش در دریبلینگ در نوع خودش استثنایی است.

فیل فودن

هافبک منچسترسیتی، بهترین استعداد جوانی به شمار می‌رود که در انگلیس زیر نظر پپ گواردیولا کار کرده است. فیل به مرور زمان پیشرفت کرده و حالا یکی از مهره‌های کلیدی سیتی به شمار می‌رود. او با این سرعت پیشرفت، می‌تواند به یکی از بزرگ‌ترین هافبک‌های تاریخ فوتبال انگلیس تبدیل شود. درخشش در اولین جام جهانی دوران فوتبال، اهمیت بسیار زیادی برای فودن دارد. بازیکنی که در رده باشگاهی، همه جام‌های داخلی ممکن را با من‌سیتی فتح کرده و با این تیم به صورت ثابت در فینال لیگ قهرمانان اروپا نیز به میدان رفته است. او فوتبالیست کامل و بسیار متمرکزی به نظر می‌رسد.

جیووانی رینا

دوست صمیمی ارلینگ هالند، یکی دیگر از ستاره‌های جوان این گروه با سابقه بازی در باشگاه دورتموند است. این فوتبالیست متولد 2002، از 17 سالگی در عضویت باشگاه دورتموند بوده و هنوز هم یکی از مهره‌های بسیار مهم این تیم به شمار می‌رود. دریبل‌های مارادونایی جیو در آخرین بازی انتخابی آمریکا، بازتاب‌های بسیار زیادی در این کشور داشت. رینا هم استعداد زیادی دارد و هم از شخصیت بسیار آرامی برخوردار است. بی‌جهت نیست که ارلینگ هالند این بازیکن را «رویای آمریکایی» صدا می‌زند. فوتبالیستی که بسیار خطرناک به نظر می‌رسد و ستاره‌های تیم ملی باید به شدت مراقب بازی‌اش باشند.

امیل اسمیت رو

پیراهن شماره 10 باشگاه آرسنال در طول تاریخ در اختیار فوتبالیست‌های بسیار بزرگی بوده و حالا امیل اسمیت رو در اوج جوانی این پیراهن را بر تن دارد. فوتبالیست معرکه‌ای که در تیم میکل آرتتا به خوبی جا افتاده و یکی از بهترین بازیکنان این سال‌های توپچی‌ها به شمار می‌رود. اسمیت رو یکی از هافبک‌های خلاق و بازیسازی است که هم در گل‌زنی و هم در ارسال پاس‌های کلیدی موفق نشان می‌دهد. او البته رقبای بسیار سختی مثل جک گریلیش در تیم ملی انگلیس دارد اما این اواخر پای ثابت اردوهای تیم ساوت گیت بوده و حتی اگر در ترکیب فیکس سه شیرها قرار نگیرد، به عنوان یکی از مهره‌های ذخیره می‌تواند برای این تیم به میدان برود.

تیموتی وه‌آ

پسر جرج وه‌آ اسطوره‌ای، فوتبال را در آمریکا شروع کرد و وقتی فقط 14 سال داشت، به آکادمی پی‌اس‌جی رفت. تیموتی حتی به تیم اصلی باشگاه هم رسید اما در محاصره ستاره‌های بزرگ، فرصت زیادی برای بازی کردن نداشت. او سپس برای مدتی به سلتیک قرض داده شد و در نهایت با یک قرارداد دائمی به باشگاه لیل فرانسه رفت. ستاره 22 ساله فوتبال آمریکا، در همه رده‌های سنی برای این کشور به میدان رفته و سابقه 22 بازی ملی را نیز دارد که در این سن  وسال، جالب توجه به نظر می‌رسد. او البته در این فصل هیچ گلی برای لیل به ثمر نرسانده و به طور کلی روزهای خوبی را پشت سر نمی‌گذارد.

میسن ماونت

تا قبل از پایان 23 سالگی، 27 بار برای انگلیس به میدان رفته است. فرانک لمپارد اولین مربی چلسی بود که به این استعداد جوان فرصت درخشش داد و ماونت هم به بهترین شکل به این اعتماد پاسخ گفت. او حالا یکی از مهره‌های کلیدی چلسی و یکی از ستاره‌های فیکس تیم ملی انگلیس محسوب می‌شود و هم توخل و هم ساوت‌گیت، اعتقاد زیادی به سبک بازی‌اش دارند. او فصل گذشته بهترین بازیکن چلسی لقب گرفت و در تیم منتخب فصل لیگ قهرمانان اروپا هم جای ثابتی برای خودش دست و پا کرد.

 

وستون مک‌کنی

به دلیل مصدومیت در آخرین اردوی تیم ملی غایب بوده اما در مجموع در یوونتوس فراتر از حد انتظار نشان داده است. مک کنی بعد از درخشش در باشگاه شالکه، مورد توجه سران یووه قرار گرفت و به این تیم ملحق شد. این هافبک میانی که 31 بازی و 9 گل ملی را برای کشورش به ثبت رسانده، دومین فصل حضور در یووه را سپری می‌کند و در این فصل یک مهره ثابت برای این باشگاه بوده است. او که با یووه برنده دو جام و با تیم ملی آمریکا برنده یک جام شده، سابقه یک هت‌تریک برای تیم ملی کشورش را نیز داشته است. اتفاقی که برای یک هافبک میانی فوق‌العاده به نظر می‌رسد.

بوکایو ساکا

در انگلیس، خیلی‌ها انتظار دارند ساکا پدیده بی چون و چرای جام جهانی باشد. بازیکنی که برای جام ملت‌ها به تیم ملی دعوت شده و حالا اولین حضورش در جام جهانی را تحربه خواهد کرد. بسیاری او را نسخه جدید و جوان شده رحیم استرلینگ می‌دانند. بعضی‌ها هم معتقد هستند که ساکا حتی می‌تواند از رحیم هم بهتر باشد و دست به کارهای بزرگی برای انگلیس بزند. ساکا یکی از نفرات محوری آرسنال در این فصل بوده و بار بازی‌های زیادی را در این تیم یک تنه به دوش کشیده است.

یونس موسی

تقابل این بازیکن تیم ملی آمریکا با انگلیس، بسیار جذاب خواهد بود. چراکه این پسر متولد نیویورک، در انگلیس بزرگ شده و حتی در رده‌های سنی پایه برای سه شیرها به میدان رفته است. با این حال او تصمیم گرفته رده بزرگسالان را در تیم ملی آمریکا سپری کند. یونس که محصول آکادمی آرسنال به حساب می‌آید، این روزها در لالیگا برای باشگاه والنسیا به میدان می‌رود. او تا امروز 16 بار پیراهن تیم ملی آمریکا را بر تن کرده و به نظر می‌رسد در جام جهانی یکی از مهره‌های ثابت این تیم لقب خواهد گرفت.

جیدن سانچو

در جام ملت‌ها فرصت زیادی برای بازی پیدا نکرد اما سانچو بازیکنی است که اصلا نمی‌شود به سادگی از نامش گذشت. او در دورتموند فوق‌العاده بود و این اواخر بخشی از جادوی ساق‌هایش را در یونایتد نیز به نمایش گذاشته است. به نظر می‌رسد سانچو حتی این پتانسیل را دارد که بعد از جدایی کریس رونالدو، پیراهن شماره هفت باشگاه یونایتد را به دست بیاورد. او بازیکن بسیار مهمی برای شیاطین سرخ به حساب می‌آید.

ریکاردو پپی

در سال 2003 متولد شده و حتی قبل از نزدیک شدن به 20 سالگی، به فوتبال اروپا رسیده است. ریکاردو بعد از درخشش در فوتبال آمریکا، با قراردادی 20 میلیون یورویی به اگزبورگ رفت. رقمی که برای یک پسر 19 ساله، رقم قابل توجهی به نظر می‌رسید. او گران‌ترین قرارداد تاریخ باشگاه آگزبورگ را بست و گرانقیمت‌ترین بازیکن جوانی شد که ام‌ال‌اس را به مقصد اروپا ترک می‌کند. بازیکن ثابت این روزهای اگزبورگ، 11 بازی و سه گل ملی نیز در کارنامه دارد و در جام جهانی نیز مهره بسیار مهمی برای آمریکا خواهد بود.