ماراتن با پاهای بسته!

دیدار نیمه‌نهایی جام حذفی پرتغال، زمانی برای درخشش دوباره مهدی طارمی بود. ستاره استثنایی خط حمله پورتو در این مسابقه یک پنالتی برای تیمش گرفت و پاس گل دوم را به شکل اعجاب‌آوری به اونیلسون رساند. او باز هم به کلیدی‌ترین ستاره تیم کنسیسائو برای بردن یک مسابقه تبدیل شد. بازیکنی که قصد ندارد از درخشیدن در ترکیب اژدهاها دست بکشد. اگر مهدی طارمی بخشی از ترکیب پورتو نبود، این تیم نمی‌توانست به مرحله بعدی یورو لیگ راه پیدا کند و شانسی برای درخشیدن در جام حذفی نداشت. جالب است که بعد از درخشش دوباره طارمی، مطبوعات انگلیسی میکل آرتتا را به خاطر رد کردن فرصت خرید او در پنجره نقل و انتقالات زمستانی به باد انتقاد گرفتند. مهدی در زمستان در یک قدمی پیوستن به توپچی‌ها قرار داشت و این اتفاق سرانجام رخ نداد. ماجرایی که حالا موجب انتقاد گسترده از آرسنال در رسانه‌ها شده است. ماجرا زمانی جالب می‌شود که بدانیم طارمی بعد از جدایی لوییس دیاس و پیوستن این بازیکن به لیورپول پست بازی‌اش را تغییر داده و دیگر نزدیک‌ترین مهاجم پورتو به دروازه نیست. این مسئولیت به اونیلسون واگذار شده و طارمی در این روزها در تیم پورتو در پست وینگر چپ به میدان می‌رود. پستی که در تیم دراگان اسکوچیچ نیز بر عهده این بازیکن است. بازی در این بخش از زمین برای طارمی تجربه بسیار جذابی به نظر می‌رسد، چراکه او دیگر قرار نیست یک گل‌زن صرف باشد و باید در خلق موقعیت، گرفتن پنالتی و دادن پاس گل نیز بیشتر دخالت کند. تماشای درخشش دوباره طارمی، یادآور یک حقیقت بسیار تلخ برای فوتبال ایران است. اینکه بازیکنی در قواره‌های او اگر کمی زودتر کشف می‌شد، حالا در یکی از بزرگ‌ترین و بهترین تیم‌های اروپایی به میدان می رفت. فوتبال ایران می‌تواند به مهدی طارمی افتخار کند اما از طرفی باید شرمسار باشد که چنین استعداد مهیبی را اینقدر دیر کشف کرده است. حالا که بحث سربازی بازیکنان نیز دوباره بر سر زبان‌ها افتاده، بد نیست به یاد بیاوریم که بازیکنی با این کیفیت دو سال از عمرش را در یک پادگان نظامی پشت‌ سر گذاشته است. مساله فقط این نیست که یک بازیکن ۳۰ ساله ناچار می‌شود به خدمت سربازی برود. مساله این است که یک بازیکن ۱۸ ساله مجبور می‌شود روند طبیعی پیشرفت فوتبالش را به خاطر رفتن به خدمت تغییر بدهد. البته با اصلاح قانون قدم‌های مثبتی در این زمینه برداشته شده اما هنوز باید به شکل جدی به این مساله فکر کرد و اجازه نداد ستاره‌ها قبل از لیگ برتری شدن و قبل از ملی‌پوش شدن زمان زیادی را در قامت یک سرباز سپری کنند. این مشکلی است که می‌تواند در ابعاد مختلف به فوتبال ایران لطمه بزند. شبیه یک ماراتن که در آن دست ستاره‌ها را می‌بندند و اجازه نمی‌دهند که آنها از یک مسیر منطقی و طبیعی پیشرفت کنند و به آرزوهای بزرگ‌شان برسند.