نکته به نکته
بازسازی یا ظاهرسازی؟!
تصاویری که به تازگی از استادیوم آزادی منتشر شده‌اند نشان می‌‌دهد اتفاقی به نام بازسازی در آن رخ نداده و همه چیز بیشتر در «ظاهرسازی» خلاصه شده است. دیوارهای استادیوم پس از کنده شدن بنرهای شیک مربوط به فینال لیگ قهرمانان، کاملا ترک خورده به نظر می‌رسند و شرایط بسیار بدی دارند. سقف راهروها همچنان به شدت چکه می‌کند و نمای کلی ورزشگاه حتی نسبت به قبل از ترمیم، بدتر شده است. تنها تغییر «پایدار» آزادی مربوط به جایگاه ویژه و پاویون متصل به این جایگاه است اما در سایر موارد با وجود همه شعارها، نوسازی آزادی «موقت» بوده است. مدیران استادیوم از هزینه‌های نجومی برای بازسازی آزادی صحبت کرده‌‌اند اما سوال اینجاست که این هزینه، صرف چه چیزی شده است؟ یک اتاق ساده با چند صندلی برای عکاس‌ها؟ البته که ورزشگاه پیر تهران در روز برگزاری فینال، شکیل به نظر می‌رسید اما درست مثل لباس جادویی سیندرلا، همه چیز در نیمه‌شب ناپدید شد.
تغییر چهره
تغییر چهره آزادی در روز برگزاری فینال لیگ قهرمانان آسیا، ثابت کرد که اگر چنین پروژه‌هایی به مدیران خارجی سپرده شوند و تحت نظارت سختگیرانه آنها قرار بگیرند، با حداقل امکانات هم می‌شود به نتایج خوبی رسید. «سلیقه» در تک تک جزئیات مربوط به بازی فینال موج می‌زد و کنفدراسیون فوتبال آسیا به خوبی توانست آزادی را در روزهای منتهی به مسابقه مدیریت کند. پیش از این هرگز تصور نمی‌شد جام قهرمانی یک تورنمنت در حوالی جایگاه ویژه آزادی به یک تیم سپرده شود و مراسم بدون هیچ مشکلی به پایان برسد. آیا مدیران ایرانی می‌توانند دوباره این ورزشگاه را به چنین وضعی دربیاورند؟ اگر پای کمی سلیقه وسط باشد، انجام چنین کاری ابدا غیرممکن نیست. اگر قرار نیست دیوارهای استادیوم برای همیشه ترمیم شوند، حداقل نصب چند بنر جذاب با نوشته‌هایی کوتاه و شیک درباره فوتبال، ظاهر آزادی را تغییر خواهد داد و ورزشگاه را از این حالت عصر حجری، خارج خواهد کرد.
در انتظار فاجعه
مدیرعامل شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی از برآورد هزینه 200 میلیارد تومانی برای بازسازی «واقعی» ورزشگاه آزادی صحبت کرده، ورزشگاهی که گفته می‌شود آبروی فوتبال ایران است! با توجه به رقم‌های رد و بدل شده برای عادی‌ترین امور کشور، چرا پرداخت این بودجه برای مهم‌ترین ورزشگاه ایران همچنان دور از ذهن به نظر می‌رسد؟ در درجه اول احتمالا پاسخ این سوال را باید در نداشتن ورزشگاه جایگزین در تهران برای شروع بازسازی جست‌وجو کرد. استقلال و پرسپولیس دائما در حال فرار از بازی در ورزشگاه شاهکاری مثل تختی تهران با معماری کمدی‌‌اش هستند. نکته مهم‌تر این است که هیچ تضمینی برای بهبود شرایط استادیوم پس از بازسازی وجود ندارد. چراکه پیش از این سلیقه‌های مدیران ورزشی در ساخت استادیوم‌های تازه، ناامیدکننده بوده است. به نظر می‌رسد آزادی در یک بن‌بست گرفتار شده و این بن‌بست تا زمانی ادامه پیدا خواهد کرد که فاجعه‌‌ای بزرگ روی سکوهای این استادیوم رخ بدهد.
دیدگاه تان را بنویسید