گل به خودی!

آریا طاری

همین چند ماه قبل بود که رئالی‌ها پیوستن کیلیان امباپه به تیم‌شان را جشن گرفتند اما در نهایت مشخص شد که پاریسی‌ها حداقل تا قبل از پایان فصل این ستاره را به تیم دیگری نمی‌دهند. امباپه این هفته در لیگ قهرمانان روبه‌روی رئال مادرید به میدان رفت و در آخرین ثانیه‌ها شوک بزرگی به این تیم وارد کرد. خیلی از مادریدی‌ها اسم این گل را گل به خودی گذاشته‌اند. آنها باور دارند که امباپه فصل بعد بازیکن تیم خودشان خواهد بود. ستاره‌ای که برای شکست‌خوردن کهکشانی‌ها در پارک دو پرنس همه کار کرد.

پیش‌بینی برد پاری سن ژرمن روبه‌روی رئال مادرید، کار ساده‌ای به نظر می‌رسید اما خود پاریسی‌ها برای بردن این نبرد، به شدت عذاب کشیدند. بازی به لحاظ کیفی، اصلا انتظارها را برآورده نکرد تا حتی با وجود این برد لحظه آخری، انتقادها از پوچتینو دوباره اوج بگیرند. پی‌اس‌جی در نیمه اول این مسابقه اصلا خوب نبود و نتوانست از لایه‌های دفاعی حریف عبور کند. تیم فرانسوی در نیمه دوم صاحب یک ضربه پنالتی شد اما خراب شدن پنالتی مسی، مثل تیری در قلب این تیم فرو رفت. شاید اگر پاریسی‎ها در همین صحنه به گل می‌رسیدند، مقدمات یک برد پرگل برای‌شان فراهم می‌شد اما کورتوآ تیمش را در مسابقه نگه داشت. این مسابقه اما یک لحظه کلیدی دیگر داشت. جایی که پوچ، نیمار و ادریسا گانی گی را به زمین مسابقه فرستاد. این دو بازیکن توانستند تا حدود زیادی جریان بازی را به سود پی‌اس‌جی تغییر بدهند و در نهایت تیم را صاحب یک برد حیاتی کنند. پاس گل عالی نیمار و البته حرکت انفرادی تماشایی امباپه، نفس مادریدی‌ها را درست در آخرین ثانیه گرفت. تلخی ماجرا برای رئالی‌ها زمانی بیشتر شد که این گل را از بازیکنی خوردند که در انتظار حضورش در باشگاه برای فصل آینده هستند. نمایش کیلیان در این جدال کاملا زیر ذره‌بین بود اما او با درخشش در این جدال، نشان داد که به ماجراهای پیوستن به مادرید در فصل آینده واکنشی نشان نمی‌دهد و همه تمرکزش را روی تیم گذاشته است و قصد دارد با پی‌اس‌جی، قهرمانی لیگ فرانسه را به دست بیاورد.

رئال مادرید بعد از دوران مورینیو، دیگر هیچ‌وقت به این اندازه دفاعی دیده نشده بود. کارلتو تیمش را با رویکردی کاملا تدافعی به این مسابقه فرستاده بود. آنها با نفرات بسیار زیادی مقابل دروازه خودی جمع می‌شدند تا رابطه بین هافبک‌ها و مهاجم‌های پاریس را قطع کنند. با این سبک از بازی، رسیدن یا نرسیدن کریم بنزما هم دیگر تفاوت چندانی نداشت. چراکه او عملا در جریان بازی دخیل نبود و دوربین‌های تلویزیونی، اصلا دروازه دیگر پارک دو پرنس را به تصویر نمی‌کشیدند. این بازی اساسا با ذات همیشگی رئال مادرید در تعارض بود. تقریبا هیچ‌کس به یاد نمی‌آورد که زیدان با چنین فلسفه‌ای کهکشانی‌ها را به زمین فرستاده باشد اما باید این حقیقت را هم قبول کنیم که زیزو همیشه تیم‌های پرستاره‌تری داشته و هیچ‌وقت این‌چنین خالی از مهره نبوده است. این حقیقت را هم نمی‌شود انکار کرد که حذف قانون گل زده در زمین حریف، موجب تدافعی‌تر شدن رقابت‌های لیگ قهرمانان خواهد شد. این اتفاق برای اولین بار رخ داده و روی کیفیت بازی‌ها تاثیر قابل توجهی خواهد داشت. برای مثال در این مسابقه، مادریدی‌ها اصلا برای رساندن توپ به دروازه حریف تلاش نمی‌کردند. چراکه می‌دانستند گل زدن در پارک دو پرنس برای‌شان ارزشمندتر از برنابئو نخواهد بود. رئال در این بازی، دو مشکل کلیدی داشت. اول اینکه عملا چیزی به نام ساخت بازی از عقب زمین در این تیم دیده نمی‌شد و مدافعان رئال با سراسیمگی خاصی فقط توپ را دور می‌کردند. دوم هم اینکه آسنسیو و وینیسیوس در کناره‌ها به شدت ضعیف ظاهر شدند و با وجود ناکامی در کارهای هجومی، حتی در دفاع به تیم‌شان کمک نمی‌کردند.بودن در موقعیت کورتوآ اما سخت‌ترین مسئولیت این مسابقه بود. بازیکنی که یک نمایش به شدت بی‌نقص را پشت سر گذاشت و تا قبل از شنیده شدن سوت پایان، مورد تحسین هوادار فوتبال بود اما در لحظه کلیدی پایانی نتوانست دروازه‌اش را بسته نگه دارد. کورتوآ اواسط نیمه دوم یک توپ عالی را از دی ماریا گرفت. آن هم در شرایطی که اصلا فرصت زیادی برای واکنش نشان دادن نداشت و باید کاملا در لحظه تصمیم می‌گرفت. شاهکار بزرگ‌تر او با مهار پنالتی مسی رقم خورد. در حقیقت تیبو دست به هر کاری زد تا تیمش در پارک دو پرنس شکست نخورد. او بهترین بازیکن مادریدی‌ها در این مسابقه بود اما سرانجام ناچار شد مسیر عبور توپ از بین پاهایش را تماشا کند. کارلتو و تیمش برای مسابقه برگشت دیگر تنها نمی‌توانند روی درخشش این گلر حساب باز کنند. آنها باید جلو بروند، شجاع‌تر باشند و روبه‌روی حریف به گل برسند. در برنابئو، همه یک رئال شجاع‌تر و جسورتر می‌خواهند.