مورینیو در آزادی، روبرتو کارلوس در مشهد

آریا طاری

تعطیلات لیگ برتر به پایان رسید و این لیگ دوباره به زندگی برگشت اما نه در سازوکار برگزاری لیگ و نه در شرایط خاص مربوط به این مسابقات، تغییری اتفاق نیفتاد. لیگ برتر دوباره برگشت اما هنوز تیم‌های خانه به دوشی که در این فصل ناچارند در شهرهای دیگری به میدان بروند، استادیوم ندارند. هنوز تیم‌هایی که چمن غیراستاندارد داشتند فرصت ترمیم چمن یا هزینه این کار را ندارند و هنوز هم خبری از وی.ای.آر نیست. فدراسیون فوتبال هم به جای تلاش برای برگزاری بهتر لیگ برتر، فعلا درگیر جنگ‌های داخلی است.

با اجازه آقای مورینیو

این هفته پای ژوزه مورینیو به دعواهای همیشگی فوتبال ایران هم باز شد و مربیان ایرانی حتی به این مربی و جملاتش هم رحم نکردند. بعد از مسابقه استقلال و ذوب آهن، مهدی تارتار مدعی شد که تیمش نمایش بهتری داشته و در بیشتر دقایق مسابقه مالک توپ و میدان بوده است. فرهاد هم به سبک مورینیو که معمولا بازی‌های مالکانه حریف را نمی‌پسندد، به کنایه از تارتار و تیمش خواست که توپ بازی را با خودشان به اصفهان ببرند. بلافاصله مهدی تارتار دست به کار شد و پاسخ تندی به کنایه فرهاد داد. او دست روی این نکته گذاشت که در فوتبال ایران مربیان قبل از بزرگ شدن، جملات مربیان بزرگ دنیا را تکرار می‌کنند. ماجرا از این هم فراتر رفت و باشگاه ذوب آهن نیز با انتشار یک بیانیه تند و تیز، خودش را به میان دعوای این دو مربی انداخت. به هر حال همه جای دنیا این درگیری‌های کلامی مرسوم است و نباید آن را بیش از حد بزرگ کرد اما کاش مربیان ایرانی بدانند که مورینیو و گواردیولا نیستند و با این صحبت‌‌ها به تیم‌شان کمک چندانی نمی‌کنند. به هر حال برخوردهای فرهاد و تارتار از این به بعد به فهرست دیدارهای جنجالی فوتبال ایران اضافه خواهد شد.

چشم‌مان کور شد

درست در همان زمانی که قطری‌ها درگیر جزئیات جذاب میزبانی جام جهانی هستند و سایر کشورهای آسیایی بهترین استادیوم‌ها و امکانات ممکن را در اختیار دارند، تیم پرطرفدار نساجی ناچار است هر بار یک شهر و یک استادیوم را به عنوان میزبان معرفی کند. حالا اصلا می‌پذیریم که ساخت و ساز استادیوم کار سخت و هزینه‌بری است. انتخاب لباس برای تیم‌‌ها که دیگر سخت نیست. حتی یک نوجوان هم می‌داند که دو تیم باید در زمین مسابقه فوتبال لباس‌های تیره و روشن بپوشند. لباس قرمز و شورت مشکی نساجی در کنار لباس مشکی و شورت قرمز پرسپولیس، این هفته چشم بیننده‌های تلویزیونی مسابقه را مستقیما هدف گرفته بود. در فوتبالی که حتی نمی‌توان یک لباس درست هم برای یک مسابقه معمولی انتخاب کرد، هیچ صحبتی از نظم و پیشرفت پذیرفتنی به نظر نمی‌رسد. ما هنوز در ساده‌ترین و بدیهی‌ترین اصول اولیه برگزاری یک مسابقه مانده‌ایم و اصلا نباید به سقف‌های دیگری برای رویاهای‌مان فکر کنیم!

زحمت کشیدید

اوضاع و احوال باشگاه پدیده هم این روزها فوق‌العاده به نظر می‌رسد. تیمی که به تنهایی در قعر جدول لیگ دست و پا می‌زند و با این روند به طور حتم راهی رقابت‌های لیگ یک خواهد شد. تیمی که تا همین یکی،دو سال قبل شانس سهمیه آسیایی و یک تیم بالانشین بود اما بس که مدیرانش مربی و اسم عوض کردند، دیگر نتوانست کمر راست کند. پدیده که این هفته هم متحمل شکست سختی شد، این اواخر یک بازیکن خارجی از سودان به خدمت گرفته که رزومه‌اش به همه چیز به جز فوتبالیست شباهت دارد. از آن خریدهایی که به زودی در فوتبال ایران یک حماسه تاریخی دیگر خلق خواهند کرد. هنوز جای زخم بایناما در لیگ برتر خوب نشده است. بازیکنی که یک‌تنه جدول رقابت‌های لیگ را به هم ریخت. جدال این هفته پدیده، یک لحظه بسیار جذاب هم داشت که البته به خود پدیده مربوط نبود. در جریان این نبرد، حسینی با یک شوت بسیار تماشایی دروازه این تیم را باز کرد. یکی از تماشایی‌ترین گل‌های این فصل لیگ برتر با یک شلیک روبرتو کارلوسی در مشهد به ثمر رسید تا تیم محمد ربیعی همچنان به شگفتی‌سازی در رقابت‌های این فصل از لیگ برتر ایران ادامه بدهد.

ستاره‌ای به اسم سروش

برخلاف فرهاد مجیدی، محرم نویدکیا هیچ‌وقت از عبارت بهترین تیم ایران برای توصیف تیمش استفاده نکرده اما با خیلی از متر و معیارها، سپاهان یکی از بهترین تیم‌های این فصل لیگ برتر است. تیمی که اگر بازی‌اش بگیرد و موقعیت‌هایش گل شوند، مهارنشدنی به نظر می‌رسد. تیمی که به معنای واقعی کلمه هجومی بازی می‌کند و اصلا به بردهای یک گله دل نمی‌بندد. محرم و سپاهان این هفته یک نمایش درخشان دیگر داشتند و نفت مسجدسلیمان را خرد کردند. تقدیر محمود فکری هم ظاهرا شکست خوردن روبه‌روی این تیم است. چراکه او فصل گذشته با استقلال هم به سپاهان باخته بود. سپاهان در این جدال فوق‌العاده بازی کرد. دریبل دیدنی و پاس استثنایی سروش رفیعی به میرزایی هم یکی از لحظات تماشایی این مسابقه بود که نشان داد سروش چرا دوباره به تیم ملی دعوت شده است. البته نباید این موضوع را هم فراموش کرد که سپاهان ستاره‌های زیادی را در اختیار دارد و اخیرا با جذب رشید مظاهری و میلاد جهانی، ترکیبش را قوی‌تر هم کرده است. آنها با وجود فرم بسیار خوبی که دارند هنوز مدعی درجه یک قهرمانی لیگ نیستند و با صدر جدول فاصله گرفته‌اند. با این حال همه بیننده‌های نبردهای سپاهان از بازی این تیم لذت می‌برند.

برخلاف فرهاد مجیدی، محرم نویدکیا هیچ‌وقت از عبارت بهترین تیم ایران برای توصیف تیمش استفاده نکرده اما با خیلی از متر و معیارها، سپاهان یکی از بهترین تیم‌های این فصل لیگ برتر است

بی‌مهاجم‌ها، بامهاجم شدند!

تیم امیر قلعه‌نویی در مقطعی از این فصل آنقدر کمبود مهاجم را احساس می‌کرد که ناچار شد به رضا شکاری به عنوان فالس ناین بازی بدهد. روشی که اصلا موردعلاقه خود ژنرال نبود. تیم امیر اما با خرید چند ستاره در زمستان، خط حمله دلخواهش را ساخت. این هفته کی‌روش استنلی یک ضربه سر عالی برای گل گهر زد و اولین گلش در بازگشت به فوتبال ایران را جشن گرفت. حتی پای مرتضی تبریزی هم به گل‌زنی باز شد و او با یک ضربه استادانه دروازه فجر را باز کرد. این تیم امین قاسمی‌نژاد را هم برای دقایقی به زمین فرستاد تا به لحاظ هجومی ناگهان به یکی از خطرناک‌ترین تیم‌های لیگ برتر ایران تبدیل شود. اگر گل گهری‌ها همان نیم‌فصل اول به جای خرید فاجعه‌باری مثل بایناما به سراغ کی‌روش استنلی می‌رفتند، حالا این تیم همچنان یک مدعی جدی برای بردن رقابت‌های لیگ برتر بود.

شاید پروازتان تاخیر داشت!

قسمت دوم سریال کنایه‌ها در کنفرانس‌های این هفته لیگ برتر هم در مسابقه آلومینیوم و فولاد اتفاق افتاد. جایی که اراکی‌ها از سبک تدافعی بازی تیم نکونام انتقاد کردند و دستیار نکو به کنایه به آنها پاسخ داد که شاید پروازشان تاخیر داشته و اصلا بازی را ندیده‌اند! تیم نکو این روزها بسیار خوب نتیجه می‌گیرد. تیمی که قهرمان سوپرجام شده و تیم منسجم آلومینیوم را هم با تنها گل عارف آقاسی شکست داده اما به سبک بازی این تیم انتقادهایی وارد است. علاوه بر این، سروصدای همیشگی نیمکت فولاد هم معمولا اعتراض‌هایی را از سوی رقبا به همراه می‌آورد. به هر حال فعلا آلومینیوم درست برخلاف نیم‌فصل اول، تیم آماده‌ای نیست و برخلاف این تیم، فولاد روزهای بسیار خوبی را پشت سر می‌گذارد. آلومینیوم که در نیم‌فصل اول به زحمت گل می‌خورد و اصلا نمی‌باخت، حالا هم به سادگی گل می‌خورد و هم خیلی راحت طعم شکست را می‌چشد. تیمی که یکی از شگفتی‌سازهای این فصل لیگ برتر بود اما به مرور زمان درخشش‌اش را از دست داد و در جدول لیگ برتر سقوط آزاد کرد.

یکی از تماشایی‌ترین گل‌های این فصل لیگ برتر با یک شلیک روبرتو کارلوسی در مشهد به ثمر رسید تا تیم محمد ربیعی همچنان به شگفتی‌سازی در رقابت‌های این فصل از لیگ برتر ایران ادامه بدهد

فلسفه‌ای که زیر سوال است

نکته جالب در مورد مسابقه پیکان و هوادار، اصرار هر دو تیم به تکرار یک تئوری خاص است. هر دو معتقدند که چون تماشاگر ندارند و اساسا از هواداری برخوردار نیستند، سازمان لیگ برخوردی برابر با سایر تیم‌ها با آنها نشان نمی‌دهد. آنها به تقویم برگزاری بازی‌ها و همچنین انتخاب داورها معترض هستند. کاش باشگاه‌هایی مثل پیکان و هوادار قبل از مطرح کردن هر پرسشی، به این سوال جواب بدهند که اصلا چرا باید باشگاه‌هایی که حتی قلب یک نفر در ایران برای‌شان نمی‌زند باید به حیات‌شان ادامه بدهند؟ چرا باشگاه‌هایی که نتایج‌شان برای هیچ‌کس مهم نیست، باید بخشی از بالاترین سطح فوتبال ایران باشند؟ از همه مهم‌تر اینکه کاش باشگاهی مثل هوادار توضیح بدهد که چرا این اسم کنایه‌آمیز را روی خودش گذاشته است! این باشگاه‌ها بیشتر از آن که در جایگاه شاکی قرار بگیرند، در فوتبال ایران در جایگاه متهم هستند.

شادترین تیم لیگ برتر

نفت آبادان حقیقتا یکی از دوست‌داشتنی‌ترین تیم‌های لیگ برتر است. مالکان باشگاه بالاخره کمی سرمایه به تیم تزریق کردند و نتیجه‌اش، نتایج درخشان این تیم در هفته‌های گذشته بوده است. طالب ریکانی که همین دو هفته قبل با انتشار یک استوری از باشگاه خداحافظی کرده بود، حالا باز هم برای نفت گل سه امتیازی زده و تیم علیمنصور که در شروع فصل در سه مسابقه متوالی شکست خورده بود، حالا برنده چهار بازی پیاپی در لیگ برتر شده است. برای آبادانی‌ها، فوتبال بهانه یک شادی دسته جمعی است. تیمی که می‌تواند لقب شادترین تیم رقابت‌های لیگ برتر را به خودش اختصاص بدهد. تیمی که در رختکن یزله راه می‌اندازد، جشن می‌گیرد و برای هر برد با همه توان شادی می‌کند. نقطه مقابل این تیم، تراکتورسازی تبریز است. تیمی که در این سال‌ها ثروت زیادی داشته اما تقریبا هیچ‌وقت یک تیم خوشحال نبوده است. تیمی که این هفته دوباره شکست خورد تا یکی از ناکام‌ترین تیم‌های این فصل لیگ برتر باشد. بعید نیست زنوزی درست همان کاری را با این تیم کند که با ماشین‌سازی تبریز کرد. باشگاهی که با هزار وعده و وعید به لیگ برتر آمد اما زنوزی حتی از اسمش هم مراقبت نکرد و در نهایت امتیازش را هم به دیگران فروخت.