آتش‌بس!

فرهاد مجیدی در سریع‌ترین زمان ممکن، حرف‌هایش در مورد سرمربی تیم ملی را پس گرفت و اعتراف کرد که در مورد دراگان اسکوچیچ، تند رفته است. یک آتش بس به موقع از فرهاد که نشان از شهامت این مربی برای اعتراف به اشتباه داشت. فرهاد مرتکب یک اشتباه بسیار بزرگ شد اما قبل از اینکه این اشتباه در فوتبال دردسرساز شود، عقب‌نشینی کرد. اتفاق خوب دیگر، سکوت دراگان اسکوچیچ بود که آرامش تیم ملی را حفظ کرد. بدون شک اگر کارلوس کی‌روش هنوز سرمربی تیم ملی ایران بود، با این صحبت‌ها شمشیر را برای فرهاد از رو می‌بست و دیگر حتی یک بازیکن از استقلال را به تیم ملی دعوت نمی‌کرد. حتما به یاد دارید که بعد از انتقاد برانکو از  فرم بدنی ملی‌پوش‌ها، کی‌روش چطور هفت بازیکن پرسپولیس را از اردو دیپورت کرد و آنها را به تهران برگرداند. در آن دوران اساسا راه انتقاد و دیالوگ در تیم ملی بسته بود اما حالا دیگر چنین اتفاقی در اطراف تیم شکل نمی‌گیرد. اسکو هیچ پاسخی به فرهاد نداد تا یک دوقطبی پوچ دیگر در فوتبال ایران ساخته نشود. او در این ماجرا دست بالاتر را داشت و به راحتی می‌توانست سوار بر موج سرزنش عمومی علیه فرهاد شود اما راه دیگری را در پیش گرفت و اجازه داد تا آتش عصبانیت لحظه‌ای مجیدی فروکش کند. همین اتفاق کافی بود تا فرهاد در مصاحبه بعدی، آب روی آتش بریزد و به صلح با مرد اول نیمکت تیم ملی ادامه بدهد.

سرمربی استقلال، به موقع این تصمیم را پس گرفت و با این کار بیشتر از همه به خودش کمک کرد. اگر این دعوا برای او جدی و جدی‌تر می‌شد، قبل از هر چیز تمرکزش برای کار کردن در استقلال از بین می‌رفت. مجیدی اما به خوبی متوجه شد که در این شرایط حساس، اصلا نباید چنین کاری انجام بدهد. او همچنین تاکید کرد که سرمربی تیم ملی حق دارد چینش مدنظر خودش را برای تیم انتخاب کند و نباید در این مورد با هیچ دخالت مستقیم و غیرمستقیمی روبه‌رو شود. حالا دیگر نگرانی خاصی در این مورد وجود ندارد. مجیدی کوتاه آمده و اسکو هم به دشمنی و اختلاف نظر دامن نزده است. سیاوش یزدانی هم دیگر مدام در کانون توجه نیست و می‌تواند هوش و حواسش را به ادامه فصل معطوف کند. اگر این دعواها ادامه پیدا می‌کردند، سیاوش بیشتر از هر کسی متضرر می‌شد اما فرهاد فهمید که راه حمایت از او، راه انداختن چنین دعواهایی نیست. حالا دیگر تیم ملی و استقلال با آرامش به کارشان ادامه خواهند داد. همه اشتباه می‌کنند اما مهم‌تر از اشتباه کردن، نحوه برخورد با آن اشتباه است و فرهاد در این زمینه موفق بود. اصلا مهم نیست که خود او این تصمیم را گرفته یا مشورت اطرافیان او را به این نتیجه رسانده است. مهم این است که او بالاخره متوجه شده که باید به موقع عقب‌نشینی کند تا درگیر یک جنگ ویران‌گر نشود و خودش، تیمش و موقعیتش را به خاطر یک مساله ساده به خطر نیندازد.