درباره سریع‌ترین صعود تیم ملی به جام جهانی
ساخت ایران!
آریا رهنورد
ماجراهای مسابقه با عراق به نوعی بازتابنده مسیر صعود تیم ملی به جام جهانی بود. تیمی که مشکلات بسیار بزرگی داشت اما یاد گرفته بود که از این مشکلات، قوی‌تر باشد. تیمی که چند ستاره باتجربه‌اش درگیر کرونا شدند، چند ستاره دیگرش در برف استانبول ماندند اما سرانجام عراق را شکست داد تا خیلی زود راهش را برای صعود به جام جهانی هموار کند. حالا ایران بعد از قطر میزبان، اولین تیم آسیایی است که توانسته به رقابت‌های جام جهانی 2022 صعود کند.
آن‌چه در مسابقه با عراق اتفاق افتاد، نمایش کلاس بالای بازی ستاره‌های ایرانی بود. مهره‌هایی که به بهترین و ایده‌آل‌ترین شکل ممکن بازی را به گردش درمی‌آوردند، پاس‌های جذابی به هم می‌دادند و موقعیت‌های متعددی خلق می‌کردند
همه نشانه‌ها در مسابقه با عراق، امیدوارکننده بودند. از دراگان اسکوچیچ که روی نیمکت اصلا به دنبال بهانه‌جویی نرفت و با وجود چندین تغییر در ترکیب نفرات دعوت‌شده‌اش به اردوها، با انگیزه و انرژی مثبت تیمش را به جلو هدایت کرد. از امیر عابدزاده که جا پای پدرش گذاشت و بعد از این کلین‌شیت ارزشمند که با تسلط و اعتماد به نفس خیره‌کننده‌اش به دست آمد، دست احمدرضا را روی چمن آزادی بوسید. از مدافعان تیم ملی که مثل همیشه باصلابت و بی‌اشتباه نشان دادند تا هافبک‌هایی که با دوندگی مثال‌زدنی، تیم را به طرف پیروزی هدایت کردند و از علیرضا جهانبخش که بهترین بازیکن ماه‌های اخیر تیم ملی بوده تا مهدی طارمی که بازگشتش به تیم ملی را در سخت‌ترین شرایط ممکن، با زدن گل صعود جشن گرفت. حالا مهدی اولین فوتبالیست در تاریخ ایران است که دو بار توانسته گل صعود به جام جهانی را به ثمر برساند. حالا ایران اولین تیم آسیایی در مرحله انتخابی است که توانسته به جام جهانی صعود کند و این برای اولین بار است که تیم ملی به «سه دوره» پیاپی این تورنمنت می‌رسد. آن‌چه در مسابقه با عراق اتفاق افتاد، نمایش کلاس بالای بازی ستاره‌های ایرانی بود. مهره‌هایی که به بهترین و ایده‌آل‌ترین شکل ممکن بازی را به گردش درمی‌آوردند، پاس‌های جذابی به هم می‌دادند و موقعیت‌های متعددی خلق می‌کردند. اگر درخشش گلر عراقی‌ها نبود، تیم ملی خیلی زودتر به گل می‌رسید و خیلی راحت‌تر به برد دست پیدا می‌کرد. با این وجود پسران ایران پرچم را بالا نگه داشتند و در روزی که تیم ملی کاملا شایسته پیروزی بود، سه امتیاز را از آن خودشان کردند. آنها اجازه ندادند تماشاگرانی که بعد از مدت‌ها راهی آزادی شده بودند، طعم ناامیدی را بچشند. مردان و زنان آزادی، شاهد ششمین جشن صعود ایران به مهم‌ترین رقابت دنیای فوتبال بودند.
بردهایی شبیه به این، فرصتی برای پی بردن به قدرت واقعی فوتبال و میزان نفوذ این پدیده به اجتماع است. همه خوشحال و راضی به نظر می‌رسند و به این تیم افتخار می‌کنند اما نباید انتظار داشت که عموم مردم برای چنین موقعیتی، به خیابان‌ها بیایند و جشن بگیرند. جشن صعود روبه‌روی تیم‌هایی مثل استرالیا و کره جنوبی در درجه اول نتیجه شرایط دشوار و نفس‌گیر تیم ملی بودند. ایران در آن بازی‌ها فرصتی برای لغزیدن نداشت و باید صعود را از دهان اژدها بیرون می‌کشید. تیم اسکوچیچ اما از قبل خیال همه را راحت کرده بود. حتی خود ستاره‌های تیم ملی هم با این شرایط کاملا خونسرد برخورد کرده‌اند. باید بپذیریم که سقف آرزوهای این تیم، بلندتر از آن است که صعود به جام جهانی، خواب را از چشم این ستاره‌ها بگیرد. آن روزهایی که نهایت آرزوهای تیم ملی رسیدن به جام جهانی بود حالا دیگر سپری شده‌اند و فوتبال ایران، چیزهای بیشتر، بزرگ‌تر و جذاب‌تری می‌خواهد. در تیم ملی، ستاره‌ای داریم که زیباترین گل فصل گذشته لیگ قهرمانان اروپا را در استمفوردبریج به چلسی زده و یوونتوس را با رونالدو از لیگ قهرمانان حذف کرده است. در تیم ملی ستاره‌ای داریم که چند بار قهرمان لیگ روسیه شده و حالا قرار است فصل جدید را در بوندس‌لیگا شروع کند. در تیم ملی مهره‌ای داریم که در اسپانیا چشم‌ها را خیره کرده و با همین روند به بهترین تیم‌های این کشور خواهد رفت. در تیم ملی مهره‌ای داریم که آقای گل فوتبال هلند شده و در بهترین لیگ دنیا بازی کرده است. در تیم ملی مهره‌ای داریم که توانسته پنالتی رونالدو را مهار کند. در تیم ملی مهره‌ای داریم که پیکه را در زمین فوتبال به خاک و خون کشیده است. پس وقتش رسیده این تیم را بیشتر از همیشه باور کنیم. آنقدر کار و جشن بزرگ با این تیم داریم که رسیدن به جام جهانی، آب را از آب برای‌مان تکان نمی‌دهد.باور به درخشان بودن این تیم و این نسل اما به معنای نفی برنامه‌ریزی و سختکوشی برای درخشیدن در جام جهانی نیست. حالا وقتش رسیده که فدراسیون هم خودی نشان بدهد و از ضعف مفرط در برگزاری اردو و دیدارهای تدارکاتی فاصله بگیرد. طبیعتا با توجه به نتایج عالی تیم ملی، خیلی از کشورهای خارجی، ایران را به عنوان یک حریف تدارکاتی جدی خواهند گرفت. این تیم هنوز به اندازه کافی برای درخشیدن در یک تورنمنت بزرگ محک نخورده است. اگر باور داریم که آنها می‌توانند به مرحله بعدی جام جهانی صعود کنند، اگر باور داریم که آنها می‌توانند قهرمان آسیا شوند، باید همه جزئیات برای پیشرفت‌شان را فراهم کنیم.
دیدگاه تان را بنویسید