نکته به نکته
نقطه مشترک
شروع آتشبازیهای آزادی برای برپایی جشن قهرمانی کاشیماآنتلرز، دقیقا همان تصویری نبود که هواداران پرسپولیس برای دیدنش از نزدیک خودشان را به ورزشگاه رسانده باشند. بخشی از آنها به سرعت ورزشگاه را ترک کردند و گروهی دیگر، در هالهای از حسرت و ناراحتی به تماشای بالا رفتن جام روی دستهای کاپیتان اوگاساوارا نشستند. از همان ثانیههای اول بعد از شکست اما به جز ناراحتی، چیزهای دیگری نیز در چهره ستارههای تیم دیده میشد. علیرضا بیرانوند که بعد از سوت داور نای بلند شدن از زمین را نداشت و کاملا در هم رفته به نظر میرسید، در اولین مصاحبه در راهروهای آزادی به این موضوع اشاره کرد که تا قهرمان آسیا نشود، پرسپولیس را ترک نمیکند. تلاش برای بازگشت و جبران این نتیجه در لیگ قهرمانان سال 2019، نقطه مشترک در اظهارنظرهای همه شاگردان برانکو ایوانکوویچ بود. به نظر میرسید این شکست، آنها را از همیشه متحدتر و مصممتر کرده و شاید باختن در همین بازی، بعدها به سوختی برای پروازهای بلندتر تیم تبدیل شود، اتفاقی که بدون شک باعث میشود روزهای خوش قرمزها با سرمربی کروات ادامه پیدا کند.
فصل ادامه دارد
پرسپولیسیها هنوز «انگیزه»های زیادی دارند و هنوز باید برای رسیدن به مهمترین اهدافشان مبارزه کنند. هیچ بازیکنی در این تیم به سقف آرزوهایش نرسیده و همه برای نزدیک شدن به بالاترین نقطه از دوران اوج، تلاش خواهند کرد. شاید اگر این تیم قهرمان آسیا میشد و به کلیدیترین هدفش دست پیدا میکرد، همه مهرههای پرسپولیس اشباع میشدند و دیگر انگیزه چندانی برای ادامه فصل نداشتند. دوران طلایی تیم برانکو میتوانست با همین موفقیت بزرگ برای همیشه به پایان برسد اما شاید شکست در فینال، این دوران را کمی طولانیتر کند. فصل برای پرسپولیس هنوز تمام نشده است. آنها در صورت برنده شدن در دیدارهای به تعویق افتاده نیمفصل اول، میتوانند یک مدعی جدی برای سومین قهرمان متوالی در لیگ برتر باشند. این تیم هنوز در جدول جام حذفی نیز حضور دارد و در صورت شکست دادن سپیدرود، به جمع هشت تیم برتر این جدول خواهد رسید. پرسپولیس سال گذشته در مرحله نیمهنهایی لیگ قهرمانان بود، در این فصل به فینال رسید و اگر عطش ستارههای این تیم برای رسیدن به موفقیت حفظ شود، شاید این تیم بتواند در فصل آینده بالاخره قهرمانی آسیا را جشن بگیرد.
پرسپولیس شبیه برانکو
برای برآورده کردن آرزوی قدیمی آسیایی، پرسپولیس باید از بایرنمونیخ یوپ هاینکس به عنوان یک الگو برای خودش استفاده کند. باواریاییها در سال 2012 در حالی راهی فینال لیگ قهرمانان شدند که قرار بود دیدار نهایی در استادیوم خانگی خودشان برگزار شود. آنها تا ثانیههای پایانی در آستانه قهرمانی قرار داشتند اما سرانجام چلسی کار را به تساوی کشاند و در ضربات پنالتی، برنده این جدال شد. آن روزها مطبوعات انگلیسی با کنایه زدن به بایرن، از شکست دادن این تیم در «حیاط» خانهاش حرف میزدند اما مونیخیها به جای توقف و تسلیم شدن مقابل این نتیجه تلخ، تصمیم گرفتند به هر قیمتی غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کنند. غم بزرگ بایرن، شکست خانگی در دیدار فینال بود و کار بزرگ این تیم یک سال بعد با حضور دوباره در مسابقه نهایی اتفاق افتاد. تیم هاینکس این بار در فینال با دورتموند روبهرو شد و با شکست دادن این تیم، سهگانه رویاییاش را تکمیل کرد. حالا هواداران پرسپولیس، به برانکو و پسرها نگاه میکنند. به تیمی که باید شکست برابر کاشیما را به یک نردبان برای صعودهای بلندتر تبدیل کند.
دیدگاه تان را بنویسید