شروع سومین هفته از لیگ جهانی، برای والیبال ایران فوق‌العاده بود. تیم ملی توانست با یک نمایش کاملا برتر، آمریکا را شکست بدهد. ما تا یک قدمی شکست صربستان هم پیش رفتیم اما در نهایت آن مسابقه را واگذار کردیم. باخت به صرب‌ها، به شکست برابر تیم ملی آلمان متصل شد تا ایران هفته سوم لیگ ملت‌ها را با یک پیروزی و دو باخت به پایان برساند. البته که در این رقابت‌ها، «نتیجه» چندان مهم نیست اما ایران با کمی تیزهوشی، می‌توانست در هر سه مسابقه برنده باشد. خیلی از تیم‌ها با نیم‌نگاهی به المپیک راهی لیگ ملت‌ها شده‌اند و به بسیاری از نفرات اصلی‌شان هم استراحت داده‌اند. این سناریو در بعضی از نبردها برای تیم آلکنو هم وجود داشته است. مربی باتجربه روس به پدیده‌های جوان والیبال ایران فرصت خوبی برای عرض اندام داده و حتی در بعضی از نبردها رسما با ترکیب دومش به زمین می‌رود. مهره‌هایی مثل بردیا سعادت و صابر کاظمی، حسابی خوش درخشیده‌اند و این اتفاق برای آینده والیبال ایران، جذاب به نظر می‌رسد. در حقیقت اولین ماموریت آلکنو که فرصت دادن به یک نسل تازه در والیبال ایران است، به خوبی انجام می‌شود اما این مربی بزرگ، یک ماموریت خاص دیگر هم دارد و آن، برطرف کردن ضعف‌های پایه‌ای والیبال ایران است. تیم ملی در این سال‌ها بردهای بزرگی به دست آورده و بارها روبه‌روی قدرت‌های شماره یک دنیا ایستاده اما در این تیم، مشکلاتی هم وجود دارد که از دوران ولاسکو هم وجود داشته‌اند و هرگز برطرف نشده‌اند. تیم ملی باید بتواند به این مشکلات غلبه کند تا به یکی از تیم‌های شگفتی‌ساز رقابت‌های المپیک بدل شود. در غیر این صورت، نمی‌توانیم در توکیو حرف خاصی برای گفتن داشته باشیم.  در همه این سال‌ها یک مشکل بزرگ در تیم ملی والیبال وجود داشته که تا حدود زیادی لاینحل باقی مانده است. تیم ملی در «سرویس زدن» ضعف دارد و این ضعف، در هفته سوم لیگ ملت‌ها به شدت به چشم آمده است. اگر ما کمی در سرویس زدن بهتر بودیم، محال بود که برابر صربستان شکست بخوریم و اگر کمی در سرویس زدن دقت بیشتری به خرج می‌دادیم، هرگز به آلمان نمی‌باختیم. این مشکل در این دو مسابقه، بیشتر از همیشه عیان شد. ستاره‌های بزرگ والیبال ایران با وجود تجربه‌ای که در همه این سال‌ها کسب کرده‌اند، همچنان از سرویس پرشی فراری هستند و ترجیح می‌دهند توپ را به ساده‌ترین شکل ممکن وارد زمین حریف کنند. مهره‌های جوان‌تر اما جسارت بیشتری به خرج می‌دهند و سرویس پرشی می‌زنند اما درصد موفقیت‌شان در این سرویس‌ها کمی پایین است. در والیبال مدرن، حمله با سرویس شروع می‌شود و سرویس، در حقیقت پایه موفقیت یک تیم به شمار می‌رود. با این روند سرویس‌زدن، ما نباید به نتیجه گرفتن در المپیک امید زیادی داشته باشیم. اگر آلکنو بتواند در دورانی که در والیبال ایران حضور دارد، همین ویژگی تیم ملی را ارتقا بدهد، دست به یک کار بزرگ و بسیار موثر برای والیبال ایران زده است. این اتفاق می‌تواند از هر نتیجه‌ای برای والیبال ایران مهم‌تر باشد.

 

 

کپی شد