اولین مسابقه از مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا، برنده نداشت. مسابقه‌ای که کاملا توفانی آغاز شد اما در اوج آرامش به پایان رسید. تیم‌ها در اولین نیمه، به آب و آتش زدند اما در نیمه دوم، محتاط ظاهر شدند تا همه چیز به دوئل دوم در استمفوردبریج کشیده شود. اولین نکته جالب در شروع مسابقه، استفاده هر دو تیم از سه مدافع میانی در ترکیب اصلی بود. بازی کردن چلسی با سیستم دفاع سه نفره، چندان غیرمنتظره به نظر نمی‌رسید اما اینکه رئالی‌ها هم به سراغ این سیستم بروند، کمی دور از انتظار بود. چراکه تیم زیزو قبلا با این سیستم به مصاف رقبا نمی‌رفت. واران، میلیتائو و ناچو، سه مدافع میانی رئال در این مسابقه بودند و مطابق هفته‌های گذشته، سرخیو راموس از روی سکوها مسابقه هم‌تیمی‌ها را تماشا می‌کرد. نبرد توخل و زیزو، با برتری محسوس چلسی شروع شد. به نظر می‌رسید بازی با این سیستم، برای خود رئالی‌ها هم کمی غافلگیرکننده بود. در نیمه اول، زمان نسبتا زیادی طول کشید تا آنها خودشان را در زمین مسابقه پیدا کنند. چلسی در همان دقایق ابتدایی، صاحب یک بخت فوق‌العاده برای گل‌زنی شد اما تیمو ورنر در ادامه فصل ناامیدکننده‌اش، این توپ را هم به راحتی از دست داد. لحظاتی بعد اما کریستین پولیشیچ با یک نفوذ فوق‌العاده به عمق دفاع، کورتوآ را نیز جا گذاشت و گل اول بازی را به ثمر رساند. چلسی بعد از باز کردن دروازه رئالی‌ها، چند بخت خوب دیگر هم ایجاد کرد اما هیچ‌کدام از ضدحمله‌های این تیم به نتیجه نرسیدند. رئال در 23 دقیقه اول بازی، حتی یک شوت درون چارچوب نداشت اما سرانجام در این دقیقه با شلیک عالی بنزما و توپی که به تیر دروازه برخورد کرد، اولین موقعیتش را ساخت. زیاد طول نکشید تا سفیدها با یک ضربه کرنر و چرخش و ضربه استثنایی کریم بنزما، به گل تساوی برسند. کریم باز هم نشان داد که این روزها در اوج آمادگی قرار دارد. شاید کلیدی‌ترین تفاوت دو تیم در نیمه اول، «تجربه» بود. چلسی با وجود یک نمایش کاملا برتر، نتوانست برنده به رختکن برود. چراکه تجربه بالا و شخصیت اروپایی رئال مادرید، اجازه نمی‌داد این تیم زیر باران شدید والدیباس مقابل حریف زانو بزند. در 45 دقیقه دوم، بازی تا حدود زیادی از تب و تاب افتاد. به نظر می‌رسید دو تیم بیشتر به دنبال احتیاط‌ کردن هستند و نمی‌خواهند بی‌گدار به آب بزنند. حتی ورود ستاره‌هایی مثل حکیم زیاش و کای هاورتز به ترکیب چلسی، چیزی را تغییر نداد. چراکه این نبرد در نیمه دوم، بیش از حد سنگین و پیچیده شده بود. ظاهرا هم توخل و هم زیزو تصمیم گرفتند این نتیجه را حفظ کنند و همه چیز را به نبرد بعدی در لندن موکول کنند. سرنوشت این مسابقه، بسیار حساس و نزدیک خواهد بود. چراکه به نظر می‌رسد رئال به کمک تجربه فوق‌العاده و چلسی به کمک ستاره‌های خلاقی که در اختیار دارد، به یک اندازه برای رسیدن به فینال لیگ قهرمانان اروپا شانس دارند.