شکست همه‌جانبه!

آریا طاری

باز هم فولاد آره‌نا و باز هم شکست. این نتیجه‌ای نبود که آبی‌ها در دومین هفته لیگ، انتظارش را داشته باشند. اینکه آبی‌ها با وجود تغییرات روی نیمکت، درست همان نتیجه آخرین تقابل با فولاد را تجربه کرده‌اند، برای این باشگاه چندان خوشایند به نظر نمی‌رسد. استقلال در آخرین تقابلش در این استادیوم، با تصمیم‌های جنجالی داور 9 نفره شد و در حالی که گل اول مسابقه را به ثمر رسانده بود، در نهایت شکست خورد. شاگردان محمود فکری در اهواز، اولین گل بازی را وارد دروازه حریف کردند اما در نهایت با شکست دو بر یک از زمین مسابقه خارج شدند. همه هواداران این باشگاه در انتظار تماشای «تغییر» هستند و دیدن سناریوهای مشابه با فصل گذشته، آنها را به آینده امیدوار نخواهد کرد. این نتیجه با فرهاد مجیدی هم به دست می‌آمد و فکری برای اثبات برتری‌اش نسبت به مربیان قبلی، باید تیم را با آمادگی به مراتب بیشتری به زمین بفرستد. حالا استقلال خیلی زود با یک تلنگر سفت و سخت روبه‌رو شده و اگر زودتر به خودش نیاید، این فصل را هم از دست خواهد داد.

بین تیم‌های بزرگ و مدعی لیگ برتر، هیچ تیمی وجود ندارد که قبل از روبه‌رو شدن با نکونام و پسرها در فولادآره‌نا، خودش را از پیش برنده بداند. بازی با تیم باکیفیتی مثل فولاد که به ویژه در فاز هجومی با نفراتی مثل پاتوسی، فرشاد احمدزاده، قاسمی‌نژاد و پریرا صاحب یک ترکیب بی‌نقص است و در فاز دفاعی هم با تجربه بالای نکونام استحکام قابل توجهی دارد، هرگز یک مسابقه ساده به نظر نمی‌رسد. خیلی از تیم‌های بزرگ دیگر هم ممکن است در این استادیوم شکست بخورند. با این حال پس از دومین نمایش فصل استقلال، سوال‌هایی وجود دارد که محمود فکری باید به دنبال پاسخ‌‌شان باشد. اول اینکه معلوم نیست چرا این مربی هنوز با برخی مهره‌های تیمش تعارف دارد و چرا وقتی گلری مثل رشید مظاهری را به خدمت گرفته، همچنان قید سیدحسین حسینی را نمی‌زند و این سنگربان را به نیمکت برنمی‌گرداند؟ دوم اینکه چرا شیخ دیاباته این چنین مورد غضب او قرار گرفته و با وجود آقای گلی لیگ نوزدهم، سهم زیادی از بازی‌های استقلال در لیگ بیستم ندارد؟ آیا واقعا بابک مرادی برای دقایق پایانی یک مسابقه حساس، تعویض موثرتری از دیاباته به شمار می‌رود؟ آیا زوج ارسلان و قایدی خطرناک‌تر از زوج دیاباته و قایدی هستند؟ سوال مهم دیگر این است که چرا وقتی یکی از مدافعان تیم آسیب دیده و مداوایش دقایق زیادی طول می‌کشد، سرمربی تیم دست به تعویض نمی‌زند و عملا تیمش را 10 نفره می‌کند؟ مگر می‌شود در چنین سطحی از فوتبال، تعلل مربی در تعویض کردن، به همین سادگی یک تیم را بدون دریافت کارت قرمز 10 نفره کند؟ اگر فکری هرچه زودتر پاسخ این سوال‌ها را پیدا نمی‌کند، مدیران باشگاه استقلال خواب‌های دیگری برای نیمکت تیم‌شان خواهند دید.

استقلال در آخرین تقابلش در فولاد‌آره‌نا، با تصمیم‌های جنجالی داور 9 نفره شد و در حالی که گل اول مسابقه را به ثمر رسانده بود، در نهایت شکست خورد. شاگردان محمود فکری در اهواز، اولین گل بازی را وارد دروازه حریف کردند اما در نهایت با شکست دو بر یک از زمین مسابقه خارج شدند

پس از پیروزی در اولین هفته لیگ برتر روبه‌روی یک حریف تازه‌وارد، محمود فکری با موجی از جملات ستایش‌آمیز روبه‌رو شد. خیلی‌ها به سرعت به سراغ عبارت «تیم فکری» رفتند و این برد را یک شروع رویایی برای این مربی دانستند. حالا اما در فاصله‌ای بسیار کوتاه، استقلال طعم اولین شکستش در لیگ بیستم را چشیده و تحسین‌کنندگان فکری، خیلی زود شمشیر را برای این مربی از رو بسته‌اند. به نظر می‌رسد واقعیت استقلال در لیگ بیستم، چیزی بین این دو تصویر باشد. بدون نگاه‌های سرشار از افراط و تفریط برای کادر فنی و ستاره‌های تیم. بدون جوزدگی بیش از حد و البته ناامیدی مطلق. درست همان‌طور که نباید با یک پیروزی خانگی تسلیم توهم قهرمانی زودرس شد، هیچ دلیلی هم برای قلع و قمع کردن همه آرزوها به خاطر یک شکست وجود ندارد. آبی‌ها باید به کلمه کلیدی «تعادل» برگردند و در تجزیه و تحلیل این فصل تیم‌شان، کمی منصفانه‌تر عمل کنند. فعلا برای هر قضاوتی در مورد محمود فکری و پسرانش کمی زود به نظر می‌رسد. واقعیت این است که این تیم هنوز کار دارد اما تا همین‌جا هم خبری از یک «فاجعه» نبوده و رسیدن به سه امتیاز از دو بازی در شروع فصل، یک افتضاح بزرگ محسوب نمی‌شود. استقلال هنوز می‌تواند خودش را از این باخت جدا کند و مسیر متفاوتی را برای خودش در پیش بگیرد. هرچقدر که قضاوت‌های عجولانه و نتیجه‌گیری‌های شتاب‌زده در اطراف این تیم کم‌تر باشند، شانس موفقیت آبی‌ها در ادامه فصل بیشتر خواهد شد.