مسکن یا دارو؛ میلان پاسخ می‌دهد!

اگر یک نفر از پایان این فصل سری آ غمگین باشد، آن شخص بدون تردید استفانو پیولی است. مردی که این هفته‌ها با میلان نتایجی فراتر از حد انتظار را تجربه کرد. تیم او پس از شروع دوباره بازی‌ها هرگز شکست نخورد و در 11 بازی، هشت بار طعم پیروزی را چشید. در باشگاه میلان، کار جذاب رالف رانگنیک رسما به پایان رسیده بود و باشگاه تصمیم داشت این چهره را به صورت همزمان به عنوان مدیرفنی و سرمربی، معرفی کند. همه چیز برای برکناری پیولی در پایان فصل مهیا بود اما نتایج قرمز و مشکی‌ها، همه چیز را تغییر داد. میلان با نتایجی درخشان به رده ششم جدول رفت و صعودش را به رقابت‌های لیگ اروپا قطعی کرد. حالا با هر نتیجه‌ای در هفته پایانی رقابت‌ها، جایگاه این تیم تغییر نمی‌کند. چراکه آنها با هر دو تیم بالا و پایین‌شان در جدول لیگ، چهار امتیاز فاصله دارند. البته که رسیدن به یورولیگ برای تیمی در قواره‌های میلان، یک دستاورد بزرگ نیست اما اگر به یاد بیاوریم که آنها از چه شرایطی به وضعیت امروز رسیده‌اند، دیگر نمی‌توانیم روند خوب‎شان را زیر سوال ببریم. به نظر می‌رسد دوران قرنطینه حسابی به پیولی و زلاتان ساخته است. چراکه هر دو نفر در اوج آمادگی برگشتند. اولی با تصمیم‌های فنی‌اش، میلان را احیا کرد و دومی با درخشش در زمین فوتبال، درس بزرگی به تیم‌های رقیب داد. تمام کردن فصل در رده‌ای بالاتر از ناپولی نیز، یک نتیجه جذاب برای میلانیستا بود. چراکه مدیران باشگاه فصل گذشته پس از جدایی گتوسو، به شدت زیر فشار انتقادها قرار گرفت و حالا فصل را در رده‌ای بالاتر از این مربی به پایان رساندند.

تغییر ناگهانی در نقشه‌های میلان برای آینده، نتیجه تغییر ناگهانی نتایج این تیم در سری آ بود. با این وجود هیچ‌کس نمی‌تواند با قاطعیت، این تصمیم را درست ارزیابی کند. میلان با رانگنیک، به یک تیم جوان و متفاوت تبدیل می‌‌شد. تیمی که باید دوران گذار چند ساله را طی می‌کرد تا به تدریج، همان شکوه گذشته را به دست بیاورد. میلان پیولی اما برای بردن همه چیز، عجله دارد و دیگر نمی‌خواهد زمان را از دست بدهد. اگر پروژه پیولی به بن‌بست بینجامد، مدیران باشگاه به خاطر پس زدن رانگنیک خودشان را نخواهند بخشید. اینکه موفقیت‌های میلان در هفته‌های گذشته تنها یک مسکن موقتی بوده یا نشانه‌ای از یک پیشرفت بزرگ و مداوم، تردیدی است که تنها در گذر زمان مشخص خواهد شد. زمان معلوم می‌کند که سقف آرزوهای تیم پیولی، به کجا خواهد رسید. شاید توقع رسیدن آنها به قهرمانی سری آ در فصل آینده، کاملا دور از ذهن باشد اما اگر آنها از لیگ اروپا به سهمیه لیگ قهرمانان برسند نیز، کاملا موفق بوده‌اند. اینتر با انتخاب‌های درست، دوباره پا گرفته و سیمای یک تیم آماده را به نمایش گذاشته است. اگر میلان نیز دوباره به روزهای درخشان برگردد، تعقیب کردن لیگ ایتالیا، از چند فصل گذشته جذاب‌تر خواهد شد. شاید در نهایت یکی از همین تیم‌های میلانی، به سلطه ادامه‌دار یووه در سری آ پایان بدهد.