تردید ۲۵ درصدی!

آریا طاری

تکرار مسابقه، رای مدنظر کمیته انضباطی برای پایان دادن به جنجال‌های مسابقه برگزارنشده پارس جنوبی جم و استقلال است. رایی که البته خودش یک جنجال بزرگ‌تر به وجود آورده و با واکنش شدید باشگاه پارس جنوبی روبه‌رو شده است. در مورد آن مسابقه، هنوز هم حرف و حدیث‌های زیادی وجود دارد. تیم میزبان معتقد است که استقلال به خاطر غیبت دیاباته و چند بازیکن دیگر، قصد حضور در  زمین را نداشته و تلاش کرده تا بازی را به روز دیگر موکول کند. استقلالی‌ها نیز قویا اعتقاد دارند که به خاطر تعدد نفرات کرونایی، شانسی برای حضور در زمین نداشته‌اند. به نظر می‌رسد قبل از هر چیز دیگری، باید «قانون» عجیب و غریب فوتبال ایران در خصوص لغو مسابقه تیم‌های درگیر با کرونا را در این خصوص مورد سرزنش قرار داد. قانونی خلق‌الساعه که معلوم نیست با کدام منطق علمی و فوتبالی نوشته شده است. بر اساس این قانون، تنها تیم‌هایی می‌توانند از لیگ برتر جدا شوند و به قرنطینه بروند که 25 درصد از اعضای‌شان را به دلیل ابتلا به کووید 19 در اختیار نداشته باشند. این اعضا شامل بازیکنان، کادر و همه افرادی می‌شود که در سازمان لیگ برای‌شان کارت رسمی صادر شده است. اساسا چنین قانونی، خودش محل ایراد است. چراکه برای مثال اگر تیمی هر سه دروازه‌بانش را به خاطر رفتن به قرنطینه از دست داده باشد اما تعداد بازیکنان کرونایی‌اش به 25 درصد نرسد، مجبور است بدون داشتن دروازه‌بان به زمین مسابقه برود. یا اگر تیمی همه نفرات کلیدی در ترکیب اصلی‌اش را از دست بدهد اما 25 درصد کرونایی نداشته باشد، باز هم در شرایطی کاملا ناعادلانه روبه‌روی حریف قرار می‌گیرد. در نتیجه، به نظر می‌رسد این قانون خودش یک خلاء بسیار بزرگ دارد و اجرا کردن آن با وضعیت فعلی، نتایج امیدوارکننده‌ای را به دنبال نخواهد داشت. با این حال این قانون فعلی فوتبال ایران است و طبیعتا انتظار می‌رود که همه تیم‌ها آن را رعایت کنند. مسئولان باشگاه پارس جم، دست روی این موضوع گذاشته‌اند که تعداد کرونایی‌های استقلال در روز برگزاری بازی، 25 درصد نبوده اما سازمان پزشکی ورزشی رسما این عدد را تایید کرده است. ماجراهای مربوط به این بازی، هنوز کاملا سردرگم‌کننده به نظر می‌رسند و با صدور رای از سوی کمیته انضباطی، نمی‌توان این پرونده را کاملا بست. چراکه پارسی‌ها اصرار دارند که به هیچ وجه در زمین مسابقه روبه‌روی استقلال حاضر نخواهند شد.

تکرار مسابقه، رای مدنظر کمیته انضباطی برای پایان دادن به جنجال‌های مسابقه برگزارنشده پارس جنوبی جم و استقلال است. رایی که البته خودش یک جنجال بزرگ‌تر به وجود آورده و با واکنش شدید باشگاه پارس جنوبی روبه‌رو شده است

این پرونده عجیب، یک مورد مبهم دیگر هم دارد. اینکه سازمان لیگ قبل از رفتن پارسی‌ها به زمین، هیچ اقدامی برای لغو مسابقه انجام نداده است. همه می‌دانستند که استقلال اصلا به جم سفر نکرده و با توجه به موارد مثبت اعلام شده در آزمایش‌ها، قصدی برای انجام این بازی نیز نداشته است. پروسه راستی‌آزمایی باشگاه نیز در جریان بوده و در نهایت مورد قبول قرار گرفته است. با این وجود سازمان لیگ هیچ قدمی برای تعویق مسابقه برنداشته و اجازه داده که بازیکنان پارس جنوبی جم، به زمین بازی بروند و حالا انتظار سه بر صفر شدن نتیجه را داشته باشند. بدون تردید اگر مسئولین برگزاری بازی‌ها به موقع اقدام می‌کردند، این جنجال بزرگ اصلا ساخته نمی‌شد اما درست مثل همیشه، سازمان لیگ در نقش تماشاگر فرو رفت و تنها نظاره‌گر همه اتفاق‌ها بود. سکوت مسئولان برگزاری بازی‌های لیگ برتر، موجب شد نبردی که به راحتی امکان لغو آن وجود داشت، این‌چنین به جار و جنجال کشیده شود. حتی برای یک بار هم که شده، سازمان لیگ در بزنگاه‌های حساس خودش را نشان نمی‌دهد. آنها در شرایطی که باید تصمیم‌های مهم بگیرند و بار تصمیم‌های کلیدی‌شان را به دوش بکشند، ترجیح می‌دهند کنار بروند و تیم‌ها را به جان هم بیندازند. شاید در بازی جنجالی پرسپولیس و سپاهان، زمانی برای گرفتن یک تصمیم مهم وجود نداشت اما در مورد بازی پارس جم و استقلال، سازمان لیگ از صبح روز برگزاری بازی می‌دانست آبی‌ها اصلا به جم سفر نخواهند کرد و با این وجود، حکم تعویق مسابقه را صادر نکرد.

واکنش هومن افاضلی به اعلام حکم مسابقه جنجالی با استقلال، استعفا از نیمکت پارس جنوبی بوده است. معلوم نیست این استعفا اصلا چه کمکی به پارس جنوبی خواهد کرد. جالب اینجاست که آقای مربی همین چند روز قبل مدعی شده بود که این پرونده را به فیفا می‌کشاند و از وکلایش در خارج از کشور برای حل این معضل کمک می‌گیرد. ظاهرا افاضلی خیلی زود از شکایت به فیفا پشیمان شده و تصمیم دیگری برای خودش گرفته است. پارس همین حالا در جدول، شرایط سخت و حساسی دارد. شاید در این مورد، آنها با بی‌عدالتی روبه‌رو شده باشند اما رها کردن تیم در این وضعیت، هرگز یک تصمیم قابل دفاع نخواهد بود. فرار کردن در مواجهه با بی‌عدالتی، تصمیمی است که تنها از آدم‌های ضعیف برمی‌آید.