تراکتورسازی؛ آنچه می‌خواستم، آنچه شد
مرثیه‌ای برای یک رویا!
آریا رهنورد
بیانیه نوشتن، عادتی است که هرگز از سر مدیران تراکتورسازی نمی‌افتد. تنها این موضوع بیانیه‌نویسی است که دائما عوض می‌شود. یک روز آنها روی داوری زوم می‌کنند، یک روز اسم باشگاه رقیب را به چالش می‌کشند و یک روز هم روی گزارش گزارشگر صدا و سیما حساس می‌شوند. این باشگاه در جدیدترین بیانیه مثل همیشه با لحنی تند، خواهان پایان زودرس رقابت‌های لیگ برتر «بدون معرفی تیم قهرمان» شده است. موضوعی که از یک تراژدی تمام‌عیار در این باشگاه خبر می‌دهد. تیمی که میلیاردها تومان هزینه کرده تا در چنین مقطعی، دست به دامان سازمان لیگ برای لغو کردن نتایج این فصل شود!
«فوتبال، فدای سلامت». این شعار تبلیغاتی تراکتوری‌ها در مسیر درخواست تعطیلی ادامه رقابت‌های این فصل لیگ برتر است. در فوتبال اروپا تیم‌هایی که برای سال‌ها جام نمی‌گیرند، به شکل کنایه‌آمیزی به برگزاری بازی‌های فوتبال با هدف «سلامتی» معروف می‌شوند. حالا تراکتوری‌ها با دست خودشان، چنین برچسبی را می‌پذیرند و حتی به آن افتخار می‌کنند. تراکتورسازی از بدو تاسیس‌اش، هرگز قهرمان فوتبال باشگاهی ایران نشده اما جام نگرفتن آنها در چنین مقطعی، بسیار طعنه‌آمیزتر به نظر می‌رسد. چراکه باشگاه هرگز به اندازه امروز، ولخرج و پرهزینه نبوده است. گرانقیمت‌ترین و پرهزینه‌ترین تراکتور تاریخ، خواهان تعطیلی رقابت‌های لیگ برتر است. اگر هدف آنها از مطرح کردن چنین خواسته‌ای تنها حفظ سلامتی باشد، در نتیجه این باشگاه نباید به اعلام کردن نام پرسپولیس به عنوان تیم قهرمان اعتراض کند. با این وجود آنها به هیچ وجه با ایده قهرمانی زودهنگام پرسپولیس کنار نمی‌آیند. باید از زنوزی و همکارانش در باشگاه تراکتورسازی، سوال کنیم که اگر تیم‌شان صدرنشین جدول لیگ برتر بود، باز هم چنین خواسته‌ای را مطرح می‌کردند؟ آیا در آن صورت هم مبارزه با کرونا از همه چیز مهم‌تر بود؟ آیا در آن صورت هم سلامتی در اولویت تصمیم‌های باشگاه قرار می‌‌گرفت؟ اگر هدف آنها تنها سلامتی ورزشکارها و به طور کلی جامعه بود، در انتهای بیانیه‌شان به طرز خنده‌داری توصیه نمی‌کردند تا عبارت «سلامت» روبه‌روی نام تیم قهرمان لیگ نوشته شود. اصلا به فرض که لیگ برتر همین حالا تعطیل شد، آیا تا شروع تابستان و رسیدن فصل بعدی، کرونا ریشه‌کن می‌شود؟ آیا آن روز که همه امتیازها در جدول دوباره به عدد صفر برگشت نیز تراکتوری‌ها با برگزاری مسابقات مخالفت خواهند کرد؟ خیلی دوست داریم ژست بازیکن‌دوستی و سلامت‌محوری باشگاه تراکتور را جدی بگیریم اما وقتی به رتبه این تیم در جدول نگاه می‌کنیم، سخت می‌توانیم بپذیریم که چنین خواسته‌ای به خاطر سلامت جامعه باشد. شاید بعضی از کارشناس‌ها، با دلایلی از لزوم تعطیلی مسابقات بگویند اما نظر باشگاه تراکتور، ابدا یک نظر بی‌طرفانه نیست. نوشتن این بیانیه، میخ آخر به تابوت رویاهای زنوزی در تبریز است. در سال‌های گذشته، دائما گفته می‌شد که تراکتور با فوتبال خصوصی، جان دوباره می‌گیرد و احیا می‌شود اما اینطور به نظر می‌رسد که دوران خصوصی‌سازی، عملا به ضرر باشگاه تمام شده است. تیمی که در دوران مالکیت‌های قبلی حداقل یک جام حذفی برده بود، زیر نظر آتا زنوزی به جایی رسید که تماشاگران روی تپه‌ها را مهم‌تر از «جام‌های فلزی» بداند. تیمی که همه رکوردهای نقل و انتقالات را شکست، گرانقیمت‌ترین ترکیب ممکن را چید، سه کاپیتان تیم ملی را با قرارداد «دلاری» به خدمت گرفت و در نهایت، فصل گذشته حتی به سهمیه آسیا نیز دست پیدا نکرد. آنها فصل گذشته در یک قدمی رسیدن به موفقیت بودند اما ناتوانی زنوزی در جمع کردن حاشیه‌های مربوط به محسن فروزان، تیم را به بن‌بست مطلق کشاند. آیا پس از تبرئه فروزان، زنوزی در این مورد توضیحی به هواداران تیمش داد؟ آیا او به خاطر اشتباه محاسباتی که تیم را نابود کرده بود، عذرخواهی کرد؟ چنین اتفاق‌هایی هرگز رخ نداده‌اند و رخ نخواهند داد. چراکه جنس مدیریت زنوزی به «پاسخگویی» و «شفافیت» گره نخورده است. تراکتورسازی خواهان تعطیلی لیگ است اما 10 امتیاز با صدر جدول فاصله دارد. آنها 9 هفته زمان دارند تا این فاصله را جبران کنند اما به جای مبارزه، به دنبال بهانه‌جویی هستند. آنچه در تراکتور می‌گذرد، آینه عبرت خوبی برای پرسپولیس و استقلال است. تجربه‌ای که ثابت می‌کند خصوصی‌سازی، موجب خوشبختی یک باشگاه فوتبال نخواهد شد. اوضاع تراکتور این روزها، نسبت به دوران ماقبل خصوصی شدن، بسیار ناامیدکننده‌تر است. حتی اگر کاپیتان‌های تیم ملی با رقم‌هایی گزاف به این تیم ملحق شده باشند. شاید فصل «نیمه‌کاره» رها شود اما این اتفاق، روی ناکامی دوباره تراکتور سرپوش نمی‌گذارد. شاید فصل نیمه‌کاره رها شود اما این موضوع روی پرونده حیرت‌انگیز کنستانت و ضرر مالی وحشتناک تراکتور به خاطر ناتوانی در امضای یک قرارداد ساده سرپوش نمی‌گذارد. شاید فصل نیمه‌کاره رها شود اما این ماجرا، باعث نخواهد شد که از یاد ببریم تراکتور در این دو فصل، دائما در حال عوض کردن مربی بوده است. تراکتوری‌ها در متن بیانیه تازه، از مشکلات درآمدزایی در فوتبال ایران هم نوشته‌اند. این فوتبال شاید درآمد نداشته باشد اما توانسته خیلی‌ها را به شهرت و محبوبیتی فراتر از حد انتظار برساند. افرادی که از نردبان فوتبال، بالا رفته‌اند تا به ردیف چهره‌های مشهور برسند.
دیدگاه تان را بنویسید