استعداد، پشتکار و مساله ظرفیت

سالگردهای درگذشت مهرداد اولادی، از تلخ‌ترین مناسبت‌های فوتبال ایران هستند. چراکه به یادمان می‌آورند چه فوتبالیست بااستعدادی را از دست داده‌ایم. مهرداد قبل از آن اتفاق نفرینی، بخشی از استعداد خودش را کشته بود و به جای بازی برای بهترین باشگاه‌های اروپایی، در تیم‌های متوسط دست و پا می‌زد. اولادی یک فوتبالیست فوق‌العاده بود. بازیکنی که در پرسپولیس پروین چهره شد. مهاجمی که همواره از آمادگی بدنی شگفت‌انگیزی بهره می‌برد و شادی‌های گلش، این موضوع را به وضوح نشان می‌داد. او یک مهاجم انفجاری بود که خوب می‌دوید، خوب گل می‌زد و انرژی‌اش در زمین هیچ‌وقت به پایان نمی‌رسید. مهرداد در پرسپولیس درخشید و اولین پیشنهادهای خارجی را نیز به دست آورد. او اولین قدم برای لژیونر شدن را با پیوستن به لیگ‌های عربی برداشت اما اگر در آن مقطع کمی بیشتر تلاش می‌کرد و کمی سختکوش‌تر نشان می‌داد، پیوستن به فوتبال اروپا برایش ممکن می‌شد. اولادی چند پیشنهاد اروپایی هم داشت اما حاضر نشد با اعداد و ارقام مدنظر باشگاه‌های اروپایی کنار بیاید. او حتی در یک قدمی پیوستن به تیمی از لالیگا بود اما سرانجام قید همه چیز را زد تا در فوتبال ایران به میدان برود. مهرداد در بازگشت به ایران، دوباره ستاره شد و در ملوان و نفت، کارهای جذابی انجام داد اما شاید حسرت نرسیدن به بزرگ‌ترین آرزوهای فوتبالی، یک مسیر انحرافی برای او به وجود آورد. از آن‌جا به بعد، دیگر زندگی اولادی مثل سابق نشد و فوتبالش هم درخشش خاصی نداشت. او که یک روز مهاجم موردعلاقه کارلوس کی‌روش بود، دیگر هرگز به تیم ملی برنگشت.

تراژدی اولادی، نقش «سختکوشی» را در موفقیت یک فوتبالیست به روشنی به تصویر می‌کشد. همین حالا به پیام صادقیان و علیرضا جهانبخش نگاه کنید. اولی کوهی از استعداد بود و با هر حرکت در زمین بازی، چشم‌ها را خیره می‌کرد. دومی، بازیکنی بود که بازی‌اش زیاد به چشم نمی‌آمد. اهل دریبل‌های خاص نبود اما در زمین، تلاش بی‌وقفه‌ای به خرج می‌داد. حالا اولی، در ترکیه به سر می‌برد. در 27 سالگی فوتبال را کنار گذاشته و جماعتی را از خودش ناامید کرده است.

برای پول درآوردن سایت شرط‌بندی راه انداخته اما حتی سودی که از این سایت به دست می‌آورد، با یک ماه از حقوق دلاری علیرضا جهانبخش در فوتبال انگلیس برابری نمی‌کند. استعداد، بسیار مهم است. استعداد، کارها را به مراتب ساده‌تر می‌کند اما به تنهایی نمی‌تواند راه را برای یک فوتبالیست باز کند. سختکوشی، حتی از استعداد هم مهم‌تر به نظر می‌رسد. سختکوشی، می‌تواند از شما یک رونالدو بسازد که هیچ چیز در زمین فوتبال جلودارتان نیست. سختکوشی می‌تواند شما را به علیرضا جهانبخش تبدیل کند که از زمین‌های رشت به استادیومی به برایتون برسید. این وسط، مساله ظرفیت را هم نباید نادیده گرفت. یک فوتبالیست خوب، باید ظرفیت پول و شهرت را داشته باشد. یک فوتبالیست خوب، باید ظرفیت شکست خوردن را هم در خودش تقویت کند. تبدیل شدن به فوتبالیستی درجه یک، هرگز کار ساده‌ای نیست. استعداد به تنهایی شما را در این مسیر پیش نمی‌برد. اگر باور ندارید به پیام صادقیان نگاه کنید. اگر باور ندارید، تراژدی مهرداد را مرور کنید.