یک امتیاز برای گل نزدن!

نمایش پسران تیم ملی امید در اولین مسابقه از رقابت‌های قهرمانی آسیا، ناامیدکننده نبود. تیم ملی امید برابر ازبکستان، بازی نسبتا خوبی را به نمایش گذاشت و سرانجام برابر یکی از تیم‌های مدعی قهرمانی، به تساوی دست پیدا کرد. نکته عجیب در مورد ترکیب اولیه حمید استیلی، غیبت مهدی قائدی بود. بازیکنی که یک نیم‌فصل فوق‌العاده را سپری کرده اما در تیم ملی امید، نیمکت‌نشین است. جانشین قائدی در ترکیب، بهترین بخت گل‌زنی ایران در نیمه اول این بازی را به سادگی از دست داد. شاید اگر علی شجاعی دروازه خالی حریف را باز می‌کرد، ایران می‌توانست به پیروزی در این دیدار برسد اما تیم ملی زننده گل اول مسابقه نبود. اواخر نیمه اول، ازبک‌ها صاحب یک ضربه پنالتی شدند و این ضربه به تور دروازه حبیب فرعباسی رسید. پس از این گل، جریان بازی کاملا به سود تیم ملی ایران تغییر یافت و شاگردان استیلی حملات زیادی روی دروازه حریف ترتیب دادند. نیمه اول با پیروزی حداقلی رقیب تمام شد اما 12 دقیقه پس از شروع نیمه دوم، سماجت علیرضا دهقانی گل تساوی را برای تیم ملی امید به ارمغان آورد. ایران در همین نیمه می‌توانست با ضربه محمد محبی، کار حریف را تمام کند اما بی‌دقتی پدیده سپاهان، شانس پیروزی را از این تیم گرفت. بهترین و آماده‌ترین ستاره تیم استیلی، بدون شک و تردید اللهیار صیادمنش بود. بازیکنی که بارها و بارها با نفوذهای خیره‌کننده‌اش، برای تیم ملی امید موقعیت ساخت. او در این بازی دو پاس خارق‌العاده به محبی و شجاعی رساند اما هر دو بازیکن «گل‌نزن» ظاهر شدند. با این حجم از گل نزدن، تیم ملی جدال با ازبکستان را با یک امتیاز ترک کرد. بازی دیگر این گروه میان کره و چین نیز تا آخرین ثانیه‌ها با تساوی دنبال می‌شد اما در دقیقه 93 این کره بود که توانست تیر خلاص را به حریف بزند و در صدر جدول گروه قرار بگیرد. با این دو بازی، به نظر می‌رسد این گروه بسیار سخت و پیچیده است و هر چهار تیم، کیفیتی نزدیک به هم دارند. دیدار بعدی تیم ملی با کره، می‌تواند برای سرنوشت امیدها تعیین‌کننده باشد.

شاید در چند دهه، هیچ‌وقت تیم ملی امید ایران این سطح از «تجربه» را نداشته است. این تیم صاحب بازیکنانی است که یا در تیم‌های لیگ برتری‌شان فیکس هستند و یا حتی در فوتبال اروپا حضور دارند. با این وجود شاید هماهنگی میان نفرات در بهترین سطح نیست و تیم ملی چه به لحاظ فنی و چه به لحاظ تدارکاتی، آماده یک رقابت بزرگ نشده است. پس از دیدار با ازبکستان، به نظر می‌رسد ایران شانس عبور از مرحله گروهی را دارد اما بین این تیم و صعود به المپیک، راه درازی وجود خواهد داشت. اگر ستاره‌های این تیم برای المپیک می‌جنگند، نباید موقعیت‌های گل‌زنی را به همین سادگی از دست بدهند. آنها در مسابقه دشوار و پیچیده بعدی با کره جنوبی، باید به مراتب بی‌رحم‌تر و فرصت‌طلبانه‌تر فوتبال بازی کنند. این یکی از پرستاره‌ترین نسل‌های امید ایران است اما ستاره داشتن، تنها برای شکستن یک طلسم بزرگ کافی نخواهد بود.