آتش در بالکان

در تاریخ فوتبال فنلاند، به ندرت اتفاق مهمی افتاده است. آن‌ها هرگز در فوتبال، حرف چندانی برای گفتن نداشته‌اند. تیم ملی فنلاند هیچوقت در جام جهانی بازی نکرده و هرگز، بخشی از جام ملت‌های اروپا نبوده است. حالا اما مردم این کشور، یک اتفاق بزرگ برای فوتبال را جشن گرفته‌اند. فنلاندی‌‌ها همیشه با خونسردی و چهره‌های یخی‌شان شناخته می‌شوند اما مردم این کشور در کنار هم، بالاخره احساس‌شان نسبت به فوتبال را به نمایش گذاشته‌اند. فنلاند برای اولین در تاریخ، راهی رقابت‌های  یورو شده و سال آینده در این تورنمنت شرکت خواهد کرد. این کشور 5.5 میلیون نفری، اولین کشور نسبتا بزرگ در شمال کره زمین محسوب می‌شد که هرگز نتوانسته به یک تورنمنت بزرگ راه پیدا کند اما حالا دیگر این طلسم برای همیشه شکسته شده و آن‌ها در جام ملت‌ها مسابقه خواهند داد. فنلاند برای رسیدن به یورو باید لیختن اشتاین را از پیش رو برمی‌داشت. آن‌ها سه بار دروازه این حریف را باز کردند تا صعودشان به جام ملت‌ها، قبل از پایان مرحله گروهی قطعی شود. این بازی در مقابل نزدیک به 10 هزار هوادار فنلاندی برگزار شد. جماعتی که درست بعد از پایان مسابقه با پرچم کشورشان به میانه زمین آمدند و پیروزی را جشن گرفتند. شادی این صعود، حتی در شهرهای دیگر کشور فنلاند نیز ادامه داشت. آن‌ها می‌توانند یکی از تیم‌های دوست‌داشتنی یورو 2020 باشند. تیمی که با انگیزه بالا و اشتیاق فوق‌العاده، بالاخره توانسته دست به یک کار بزرگ بزند و چشم‌ها را خیره کند.

این موفقیت بزرگ برای فوتبال فنلاند،  با هدایت یک سرمربی داخلی به دست آمده است. مارکو کانروا خودش به عنوان مدافع 9 سال برای تیم ملی بازی کرد و در باشگاه‌های مختلف لیگ فنلاند نیز به میدان رفت. او از سال 2001 به مربیگری روی آورد و پس از چند تجربه باشگاهی، هدایت تیم ملی زیر 21 سال کشورش را بر عهده گرفت. او شش سال روی رده پایه این کشور که حالا تیم ملی بزرگسالان را می‌سازند، کار کرد و 5 سال نیز کمک مربی اول تیم بود. مارکو بالاخره در سال 2016 سرمربی فنلاندی‌ها شد و پس از سه سال کار کردن با این تیم، آن‌ها را به جام ملت‌های اروپا رساند. ستاره اصلی این روزهای فوتبال فنلاند، مهاجم گلزن باشگاه نوریچ تیمو پوکی است. بازیکنی که این فصل از لیگ جزیره را فوق‌العاده آغاز کرد و حالا در شب صعود تیم ملی، موفق به زدن 2 گل شد. ستاره‌هایی مثل یاری لیتمانن، سامی هوپیا، جاناتان یوهانسون و میکل فورسل، هرگز نتوانستند تیم ملی کشورشان را به آغوش یک رقابت بزرگ ببرند اما پوکی و هم‌تیمی‌ها بالاخره این کار بزرگ را با موفقیت انجام دادند. حالا همه نگاه‌ها به فنلاند و اولین یوروی پیش روی این کشور دوخته خواهد شود. کشوری که فوتبال در آن هرگز به اندازه امروز مردم را در کنار هم قرار نداده است. آن‌ها امیدوارند بخشی از جام جهانی پیش رو نیز باشند. هر چند که رسیدن به آن نقطه، هنوز هم برای این تیم ساده به نظر نمی‌رسد.