پایان رنج، آغاز فوتبال!

آریا طاری

سومین مسابقه تاریخ تیم ملی ایران با کامبوج، امروز در ورزشگاه آزادی برگزار خواهد شد. هر دو مسابقه قبلی، با پیروزی ایران به پایان رسیده‌اند و هر دو بازی، مربوط به گذشته‌های نسبتا دور هستند. شاید کامبوج امروز در زمین حرف‌های زیادی برای گفتن نداشته باشد اما دلایل بسیار زیادی وجود دارد که باور کنیم یک دوران تازه برای فوتبال در این کشور آغاز شده است. آنها راهی را شروع کرده‌اند که شاید در سال‌های پیش رو، به یک پیشرفت قابل توجه ختم شود. هرچند که هنوز نباید برای سال‌های بعدی، انتظار زیادی از فوتبال در این کشور داشته باشیم.

مردم کامبوج، با رنج کشیدن بیگانه نیستند. آنها حدود یک قرن در استعمار فرانسه بودند و پس از آن نیز سایه شوم کمونیسم افراطی و جنگ‌های داخلی روی سرشان افتاد. وقتی جمعیت کشور فقط هشت میلیون نفر بود، رهبران کمونیسم افراطی نزدیک به یک‌چهارم مردم کامبوج را به دلایل مختلف به کام مرگ کشاندند. آنها جمعی از باسوادترین مردم کشور را کشتند و تقویم را به «سال صفر» برگرداندند تا یک دوران جدید را شروع کنند. این دوران اما بالاخره به پایان رسید و مردم از شر کمونیسم رها شدند. با این وجود هنوز مشکلات بزرگ دیگری در مسیرشان قرار داشت. کامبوج همیشه از منابع انرژی مثل نفت و گاز، بی‌بهره بوده و به همین خاطر کار دشواری برای رونق دادن به اقتصادش داشته است. آنها برای پیشرفت اقتصادی، روی توریسم، کشاورزی و البته صنعت پوشاک حساب ویژه‌ای باز کرده‌اند. کامبوجی‌ها با چند برند تولید لباس‌های ورزشی برای انتقال بخشی از خط تولیدشان به این کشور نیز به توافق رسیده‌اند و به زودی، این همکاری را گسترش خواهند داد. مردم این کشور، علاقه زیادی به فوتبال و سپک‌تاکرا دارند اما کامبوج اساسا به لحاظ ورزشی، سابقه موفقی نداشته است. این کشور هرگز نتوانسته حتی یک مدال برنز در رقابت‌های المپیک به دست بیاورد. کامبوج در حالی مرحله مقدماتی جام جهانی 2022 قطر را آغاز کرده که تا امروز هرگز به صعود به رقابت‌های جام جهانی نیز نزدیک نبوده است. آنها تنها یک بار در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا حاضر بوده‌اند و مهم‌ترین افتخار تاریخ فوتبال‌شان را نیز در همان دوره به دست آورده‌اند. کامبوج که سال 1972 با نام «خمر» در رقابت‌‌های جام ملت‌ها حاضر بود، با سه شکست و تنها یک پیروزی مقابل کویت، روی سکوی چهارم این تورنمنت ایستاد. آنها بعد از این اتفاق دیگر حتی نتوانستند به این تورنمنت صعود کنند. کامبوج حالا در رده 169 رنکینگ فیفا دیده می‌شود. آنها زمانی در رده 198 نیز بودند و بهترین رده تاریخ‌شان نیز در این رنکینگ با قرار گرفتن در جایگاه 135 به دست آمد. پیروزی 11 بر صفر مقابل یمن بهترین برد تاریخ این کشور و شکست 10 بر صفر مقابل اندونزی، بدترین نتیجه تاریخ فوتبال کامبوج به شمار می‌رود.

فوتبال کامبوج برای رقم زدن تحول، به سراغ یک چهره شناخته‌شده در فوتبال آسیا رفت. آنها کیسوکه هوندا را به عنوان سرمربی جدیدشان انتخاب کردند. هوندا در روزهایی که هنوز برای ملبورن ویکتوری استرالیا توپ می‌زد، روی نیمکت کامبوج نیز نشست و متعهد شد که در تمام فیفادی‌ها، هدایت این تیم را بر عهده بگیرد. هوندا، فلیکس دالماس را به عنوان دستیار انتخاب کرد و او را کنار خودش روی نیمکت نشاند. با این وجود پس از چند شکست، دالماس در نقش سرمربی قرار گرفت و کیسوکه هوندا «مدیر فنی» تیم ملی کامبوج شد. او این روزها پررنگ‌ترین نقش ممکن را در تیم ملی دارد و پس از هر بازی، با سخنرانی‌های احساساتی‌اش بازیکنان تیم را تحت ‌تاثیر قرار می‌دهد. او یک پروژه استعدادیابی را نیز در کشور کامبوج آغاز کرده و امیدوار است بازیکنان جدیدی را برای تیم ملی کشف کند. کامبوج در فهرست فعلی‌اش، هیچ بازیکن شاخصی را در اختیار ندارد. دو بازیکن این تیم، در لیگ فوتبال مالزی توپ می‌زنند و همه نفرات دیگر نیز، در لیگ خودشان به میدان می‌روند. پراک مونی اودوم با 52 بازی ملی، پرتجربه‌ترین بازیکن این تیم محسوب می‌شود. چی وانساک که به تازگی به تیم ملی دعوت شده نیز هنوز حتی یک بازی ملی نیز انجام نداده است.

یک تساوی و یک شکست، عملکرد کامبوج در دو مسابقه قبلی مرحله مقدماتی جام جهانی بوده است. آنها از دو بازی با هنگ‌کنگ و بحرین، تنها یک امتیاز به دست آورده‌اند. همانند دوره‌های قبلی، کامبوج این بار هم قرار نیست بخشی از رقابت‌های جام جهانی باشد اما آنها از این مرحله، درست مثل یک ماجراجویی بزرگ لذت می‌برند. بر اساس آماری که به تازگی منتشر شده، 48 درصد جمعیت 14 میلیونی کشور کامبوج، کم‌تر از 15 سال سن دارند و این، یک اتفاق فوق‌العاده برای ساخت یک نسل جدید در فوتبال است. جوان‌ترها در کامبوج، به سنت‌ها و  باورهای گذشته اعتقاد چندانی ندارند و با سلیقه غربی‌تری، بزرگ می‌شوند. بسیاری از آنها شیفته فوتبال هستند و حالا با حضور چهره سرشناسی مثل کیسوکه هوندا، به تیم ملی‌شان نیز علاقه بیشتری پیدا کرده‌اند. نرفتن به جام جهانی قطر برای کامبوج نه آخر مسیر، بلکه اول راه پیشرفت فوتبال این کشور خواهد بود.