نگاهی به «مانور سکوت» فدراسیون فوتبال در تابستان
اگر نمی‌توانید، کنار بروید!
آریا رهنورد
فدراسیون فوتبال همچنان از برگزاری مراسم قرعه‌کشی لیگ برتر نوزدهم طفره می‌رود و هنوز هم باشگاه‌ها نمی‌دانند قرار است فصل را در چه تاریخی، در چه شهری، در چه ورزشگاهی و روبه‌روی چه تیمی آغاز کنند. با توجه به سابقه فدراسیون، واضح به نظر می‌رسد که تهدید برگزار نشدن فصل جدید لیگ برتر هرگز عملی نخواهد بود. «مانور سکوت» تنها به این خاطر شکل گرفته که بعدها به عنوان توجیه برای بی‌نظمی‌ها و حواشی احتمالی فصل به کار برود.
مراسم قرعه‌کشی لیگ برتر فوتبال ایران، پیش از شروع هر فصل با آب و تاب خاصی برگزار می‌شد. فدراسیون هزینه‌های زیادی برای این مراسم انجام می‌داد تا آن را به بهترین شکل ممکن برگزار کند. با این وجود شکل انجام این مراسم همیشه انتقادهای زیادی را به همراه داشت. در چند سال گذشته علاوه بر مراسم قرعه‌کشی، بهترین‌های فصل قبلی لیگ نیز جوایزی را از فدراسیون دریافت کرده‌اند. مدیران فدراسیون فوتبال مراسم‌شان را در حد و اندازه بهترین مراسم‌های دنیای فوتبال می‌دانستند اما در این فصل خبری از قرعه‌کشی لیگ برتر نیست. پیش از این «مرداد» به عنوان زمان شروع فصل جدید فوتبال ایران در نظر گرفته شده بود اما در آخرین روز از تیرماه، هنوز زمانی برای قرعه‌کشی فصل جدید اعلام نشده است. فدراسیون نه‌تنها برای برگزاری مراسم برنامه‌ریزی نکرده، بلکه حتی برنامه‌ای برای انجام یک قرعه‌کشی بی‌سروصدا و بی‌هیاهو با حضور نمایندگان باشگاه‌های مختلف ندارد. به نظر می‌رسد باشگاه‌ها قرار است نقش «قربانی» را در این «بازی» رسانه‌ای داشته باشند. طبیعتا همه مربی‌ها نیاز دارند همین حالا برنامه شروع فصل جدید را بدانند و برای اولین دیدارهای فصل با توجه به شرایط آب و هوایی شهرهای میزبان برنامه‌ریزی کنند. آنها باید اولین حریفان‌شان در فصل جدید را آنالیز کنند و در اوج آمادگی به استقبال فصل تازه بروند اما در عمل چنین فرصتی در اختیار آنها قرار داده نمی‌شود. در همه اروپا با وجود فاصله نسبتا زیاد با شروع فصل جدید، برنامه‌های کامل فصل با جزئیات منتشر شده اما ظاهرا فدراسیون فوتبال دیگر حتی زیر بار عمل کردن به ساده‌ترین و بدیهی‌ترین وظایفش در فوتبال ایران نیز نمی‌رود. درست به همان نسبت که تعطیلات سازمان لیگ طولانی‌تر شود، فصل جدید نیز دیرتر شروع خواهد شد و این موضوع، هرج و مرج زیادی در برنامه‌ریزی فصل آینده به وجود خواهد آورد. فراموش نکنیم که تیم ملی نیز در طول این فصل، باید دیدارهای مقدماتی جام جهانی 2022 را پشت سر بگذارد و طبیعتا شروع هرچه زودتر رقابتهای لیگ، ضروری خواهد بود.
رقابتهای فصل گذشته لیگ برتر، یک «شکست» بزرگ برای فدراسیون فوتبال بود. نهادی که با وجود در اختیار داشتن امکانات لازم، هرگز نتوانست آرامش و نظم را در استادیوم‌ها برقرار کند. در بسیاری از بازی‌ها بی‌نظمی به اوج رسید و درگیری‌های زیادی بین هواداران تیم‌های مختلف شکل گرفت. به نظر می‌رسد فدراسیون از تکرار چنین ماجراهایی هراس دارد اما به جای تلاش برای برطرف کردن مشکلات، به دنبال پاک کردن صورت مساله است. آنها تهدید کرده‌اند که فصل جدید را با وجود این مشکلات برگزار نمی‌کنند اما معلوم نیست که طرف مقابل این تهدید، دقیقا چه کسی ایستاده است. خود فدراسیون، متولی برگزاری رقابتهای لیگ است و اگر اشکالی هم وجود داشته باشد، قبل از همه متوجه خود این نهاد می‌شود. آنها در حالی شروع فصل جدید را به تعویق انداخته‌اند که در این بازه زمانی، هیچ قدم مثبتی برای اصلاح مشکلات استادیوم‌ها برداشته نخواهد شد. اگر تعویق لیگ برتر فرصتی الزامی برای بررسی مشکلات و نارسایی‌ها بود، این تصمیم قابل درک به نظر می‌رسید اما تعویقی که هیچ تاثیری در حل شدن مشکلات ندارد، چیزی به جز اتلاف وقت نیست. در همین تابستان، باشگاه ناتینگهام فارست که اتفاقا پیشوند «فرهنگی-ورزشی» را ندارد، به همه دارندگان بلیت‌های کامل فصل بروشوری برای آرامش اعصاب داده و حتی مشاوره‌های رایگانی را نیز برای آنها در نظر گرفته تا در استادیوم شاهد شورش و رفتارهای ناهنجار نباشد. هیچ‌کدام از باشگاه‌های ایرانی اما چنین موقعیتی را در اختیار هواداران‌شان نمی‌گذارند. واضح است که حتی اگر لیگ به جای تابستان در زمستان آغاز شود نیز، همه مشکلات به قوت خودشان باقی هستند و کابوس‌های فصل گذشته دوباره تکرار می‌شوند.
تنها به یک دلیل، فدراسیون از قرعه‌کشی فصل جدید لیگ برتر سر باز می‌زند. آنها می‌خواهند بعدها پس از رخ دادن یک بی‌نظمی بزرگ، به «هشدار» ابتدای فصل‌شان برگردند و به این موضوع اشاره کنند که تنها به خاطر فشار هوادارها و باشگاه‌ها حاضر به برگزاری رقابتهای لیگ برتر شده‌اند. با این وجود اگر این مدیران قدرت برگزاری بی‌حاشیه لیگ را در خودشان نمی‌بینند، بهتر است کنار بروند و فضا را برای مدیران تازه‌نفس‌تری فراهم کنند. آنها در عین این ناتوانی، محکم به صندلی‌های‌شان چسبیده‌اند و حتی برابر قانون منع به کارگیری بازنشستگان، تسلیم نشده‌اند. ظاهرا مزیت‌های حضور در فدراسیون آنقدر زیاد است که هیچ‌کس به هیچ قیمتی نمی‌خواهد صندلی‌اش را از دست بدهد. حتی اگر خروجی این حضور، نابسامانی مطلق در فضای فوتبال ایران باشد.
دیدگاه تان را بنویسید