یک مساوی دیگر در کنار پرشورها؛ وعده ما، عربستان
نازنین دشتی
اینکه چرا تراکتورسازی تبریز در خانه نمی‌برد یا سخت می‌برد، به یک سوال مهم برای طرفداران این تیم تبدیل شده است. تراکتورسازی در فصل‌های گذشته همیشه تیم خطرناکی در خانه بوده و حضور در یادگار امام همیشه یک مساله مهم برای تیم‌ها بوده است. تی‌تی‌ها اما امسال کاملا خلاف این موضوع حرکت کرده‌اند و حتی تیم‌های ضعیف لیگ برتر هم توانسته‌اند آنها را در تبریز شکست بدهند. این موضوع در لیگ قهرمانان هم برای تراکتور صدق می‌کند. آنها بخش زیادی از مسابقات‌شان را به خاطر سلب میزبانی در جایی بیرون از مرزهای کشور برگزار کردند اما شاید بتوان گفت که برای آنها همان بهتر بود که سلب میزبانی تا پایان رقابت‌های لیگ قهرمانان ادامه پیدا می‌کرد. تراکتورسازان تا به حال دو بار در خانه میزبان رقبای آسیایی بودند. آنها در اولین میزبانی با نتیجه سه-سه مقابل الخالدیه بحرین متوقف شدند و روز سه‌شنبه هم برابر التعاون به تساوی بدون گل رضایت دادند.
تراکتور و التعاون انگیزه‌های زیادی داشتند که در نخستین تقابل خود، یک برد شیرین را به دست بیاورند و با خیالی راحت‌تر برای مصاف برگشت آماده شوند. شاگردان دراگان اسکوچیچ بعد از تساوی مقابل سپاهان و تمدید صدرنشینی در لیگ برتر روحیه و شرایط خوبی برای این نبرد داشت اما نتوانست با وجود استقبال ویژه هوادارانش، مهمان خود را شکست بدهد تا باز هم تیم‌های ایرانی پشت دیوار شکست دادن نماینده‌های عربستان باقی بمانند. هرچند شاگردان اسکوچیچ موقعیت‌های زیادی در این بازی داشتند اما هیچ‌کدام‌شان به مقصد نرسید تا عدد صفر مقابل گل‌های زده‌شان قرار بگیرد. ناگفته نماند درخشش گلر ذخیره التعاون که با موهای فرفری‌اش نگاه‌های زیادی را به سمت خود کشیده بود، در ناکامی مهاجمان تراکتور بی‌تاثیر نبود. او در این بازی 6 سیو موفق داشت و در پایان هم توانست عنوان بهترین بازیکن زمین را به خود اختصاص دهد. البته همان‌طور که اشاره شد، تراکتورسازان در بازی‌های خارج از خانه تیم خطرناک‌تری هستند و احتمال زیادی وجود دارد که تی‌تی‌ها بتوانند در عربستان با شکست دادن التعاون هم راهی نیمه‌نهایی شوند و هم انتقام دیگر تیم‌های ایرانی را بگیرند. اسکوچیچ همین حالا اعلام کرده که آماده بازی برگشت خواهند شد و به نظر می‌رسد او برنامه‌های ویژه‌ای برای صعود دارد.
اما باید دید چرا تراکتور امسال در خانه خطرناک نیست. شاید در وهله اول جو سنگین این ورزشگاه و استرسی که به بازیکنان وارد می‌شود دلیل این اتفاق به نظر برسد. اما حضور حداکثری پرشورها در یادگار امام موضوعی نیست که محدود به رقابت‌های امسال باشد. آنها همیشه حمایت خوبی از تیم‌شان داشته‌اند و ورزشگاه را به جهنمی غیرقابل تحمل برای رقبا تبدیل می‌کنند. چه بسا که تمام تیم‌های پرطرفدار از برگزار شدن بازی‌های‌شان در خانه استقبال می‌کنند تا بتوانند از امتیاز حمایت هواداران‌شان بهره ببرند. به این ترتیب ریشه این مشکل بهتر است که هرچه زودتر پیدا شود. چراکه اگر تراکتورسازی به نیمه‌نهایی صعود کند، این تیم بار دیگر باید یکی از بازی‌هایش را در خانه برگزار کند و طبیعتا هرچه به فینال نزدیک شوی، کار سخت‌تری هم مقابل رقیبان قدرتمند در پیش خواهد بود.
از سوی دیگر تساوی بدون گل این دیدار، یک اتفاق خوب را برای علیرضا بیرانوند به همراه داشت. بیرو که در لیگ برتر با 13 کلین‌شیت مدعی اول کسب دستکش طلایی است، در لیگ قهرمانان تقریبا با کلین‌شیت غریبه بود اما توانست با بسته نگه داشتن دروازه‌اش مقابل التعاون، بعد از سه بازی پیاپی ناکامی در ثبت کلین‌شیت، دوباره دروازه‌اش را مهر و موم کند. بیرو تا پایان مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان تنها دو بار توانسته بود کلین‌شیت کند که با توجه به سابقه او چه در رده باشگاهی و چه ملی و همین‌طور عملکردش در لیگ برتر، آمار ضعیفی برایش به حساب می‌آمد. او در دیدار با الوکره سه گل و در دو دیدار رفت و برگشت مقابل الخالدیه بحرین چهار بار دروازه‌اش باز شد تا با مجموع هفت گل خورده یکی از عجیب‌ترین اتفاقات کارنامه خود را تجربه کرده باشد.
همچنین بیرانوند در این مسابقات دچار اشتباهات عجیبی شد اما مقابل التعاون به این روند پایان داد. هرچند نماینده عربستان هم موقعیت‌های زیاد و جدی‌ای روی دروازه تراکتور خلق نکرد اما با همه این اوصاف آنچه که برای بیرانوند ثبت شد، یک کلین‌شیت مهم و باارزش بود. او حالا امید دارد در دیدار برگشت هم این موضوع را تکرار کند و اجازه ندهد توپی به تور دروازه‌اش برسد.
البته از سوی دیگر مهاجمان این تیم هم باید راه دروازه التعاون را پیدا کنند تا حسرت موقعیت‌های از دست رفته در بازی رفت را نخورند. اگر قرار باشد در بازی برگشت فوتبال روی بدش را به تراکتور نشان بدهد یا شانس رویش را از این تیم برگرداند، دیگر هیچ آه و افسوسی صعود در لیگ قهرمانان را برای این تیم به ارمغان نمی‌آورد. با توجه به تفاوت سطح فنی دو تیم، اگر سرخ‌پوشان تبریزی در عربستان حتی با نیمی از همین نمایش به میدان بروند و فقط در زدن ضربات آخر دقت بیشتری داشته باشند، درهای نیمه‌نهایی را باز خواهند کرد. آنها در تبریز سراسر حمله بودند اما این حمله‌ها ثمری نداشت. به این ترتیب آنها باید باهوش‌تر عمل کنند و التعاون را به فهرست تیم‌هایی اضافه کنند که امسال قربانی تی‌تی‌ها شده‌اند.
دیدگاه تان را بنویسید