۹ گونه ماهی اختصاصی هریرود ناپدید شدند

پژوهشگر موسسه تحقیقاتی تکامل و تنوع زیستی لایبنیز آلمان و فعال حوزه محیط زیست در گفت و گو با رکنا گفت: تاکنون سه سد بزرگ روی رودخانه هریرود احداث شده است: سد دوستی (مشترک میان ایران و ترکمنستان، ۱۳۸۴)، سد سلما (در افغانستان ، ۱۳۹۴) و سد پشدان (در افغانستان، ۱۴۰۳). ساخت این سدها به طور چشمگیری رژیم آبی رودخانه را تغییر داده و آن را از یک رودخانه دائمی به یک رودخانه فصلی، به‌ویژه در مناطق پایین‌دست، تبدیل کرده‌اند. در گذشته، بخش عمده آب هریرود برای آبیاری دره هرات افغانستان استفاده می‌شد. آرش جولاده رودبارد، افزود: از حوضه رودخانه‌های هریرود (ایران) و کشف‌رود، تاکنون ۱۱ گونه ماهی بومی شناسایی و گزارش شده است. روزگاری این رودخانه‌ها زیستگاه‌های مهمی برای گونه‌های ارزشمند بومی به‌شمار می رفتند، اما در سال‌های اخیر رودخانه کشف‌رود به دلیل تغییرات اقلیمی، خشکسالی‌های مداوم و برداشت بی‌رویه آب، به طور مکرر خشک شده است. به نحوی که در پایش‌های اخیر این رودخانه دیگر میزبان هیچ گونه ماهی نبوده و عملاً زیستگاه‌های آبزیان آن از بین رفته است. وی ادامه داد: رودخانه هریرود نیز پس از آغاز آبگیری سد پشدان، شرایط زیست‌محیطی اش به‌طور چشمگیری تغییر کرد. آخرین پایش‌ها از این رودخانه حاکی از آن است که تنها دو گونه ماهی بومی شامل لوچ تاجدار ترکمنی و گل چراغ شرقی که به تغییرات زیستگاهی مقاومت بیشتری دارند، توانسته‌اند در آن باقی بمانند. این در حالی است که ۹ گونه بومی دیگر، متأسفانه دیگر مشاهده نمی‌شوند.