مهارنشدنی‌ها!

آریا طاری

تغییر نام و شکل برگزاری لیگ جهانی والیبال، برای تیم ملی ایران خوش‌یمن بود. این بار رقابت‌ها با نام لیگ ملت‌ها و با حضور 16 تیم در یک گروه و به شکل منظم‌تری از همیشه برگزار شد. میزبانی دو شهر مختلف ایران در هفته‌های سوم و چهارم، انگیزه فوق‌العاده‌ای برای ستاره‌های تیم ملی محسوب می‌شد و این بار دیگر خبری از سفرهای مداوم و دور و دراز برای این تیم نبود. پسران کولاکوویچ هفته اول را در چین شروع کردند، سپس به ژاپن رفتند و هفته دوم را در این کشور پشت سر گذاشتند و پس از میزبانی در ارومیه و اردبیل، دیدارهای هفته پنجم این تیم در بلغارستان برگزار می‌شود. پس از شکست دادن صربستان، ایران پشت سر برزیل در رده دوم لیگ ملت‌ها قرار گرفته اما هیچ تیمی در جدول این رقابت‌ها، بیشتر از تیم ملی امتیاز جمع نکرده است. برزیل با 12 پیروزی و یک شکست در 13 مسابقه، 33 امتیاز دارد و ایران نیز با 11 پیروزی و دو شکست، دومین تیم 33 امتیازی این رقابت‌ها به شمار می‌رود. پنج تیم بالای جدول به همراه آمریکای میزبان، از این مرحله به دور بعدی لیگ ملت‌ها صعود خواهند کرد. صعود برزیل و ایران به دور نهایی قطعی شده و رقابت میان روسیه، فرانسه، لهستان، ایتالیا و حتی کانادا برای رسیدن به مرحله پایانی همچنان به حساس‌ترین شکل ممکن دنبال می‌شود. دو بازی بعدی برای تیم ملی، کاملا تشریفاتی هستند اما شکست دادن فرانسه و بلغارستان و تلاش برای صدرنشینی در پایان دور مقدماتی، انگیزه بزرگی برای این تیم محسوب می‌شود. به جز دیدار با فرانسه که با مهره‌های ذخیره پشت سر گذاشته شد، نمایش ایران در همه دیدارهایش خارق‌العاده بوده است. این تیم حتی فاصله‌ای با شکست دادن برزیل نداشت و با چند اشتباه ساده، نتوانست این حریف را از پیش رو بردارد. ماجراجویی تیم ملی در لیگ ملت‌ها، همچنان ادامه دارد و قرار است به نقطه‌های افتخارآمیزتری نیز برسد. این فرصت بزرگ برای قرار گرفتن در بین سه تیم اول این رقابت‌ها، نباید به سادگی از دست برود. ایران در مرحله بعدی، در یک گروه سه تیمی قرار می‌گیرد و در صورت آخر نشدن در این گروه، برای اولین بار در همه تاریخ به نیمه نهایی لیگ ملت‌های والیبال دنیا می‌رسد.

کولاکوویچ در مسابقه با صربستان، دوباره از ترکیب اصلی‌اش درون زمین استفاده کرد. ترکیبی که تا امروز به شدت برای والیبال ایران جواب داده است. موسوی، معروف‌، حضرت‌پور، عبادی‌پور، پوریا فیاضی و امیر غفور ستاره‌های اصلی تیمی هستند که حالا به نقطه اوج هماهنگی رسیده است. همه این نفرات به صورت فردی نیز، تورنمنت درخشانی را سپری کرده‌اند و در بین بهترین‌های لیگ ملت‌ها دیده می‌شوند. امیر غفور که حالا در بهترین سطح دوران بازی قرار گرفته، بهترین مهاجم و امتیازآورترین بازیکن لیگ ملت‌ها بوده است. در واقع رساندن توپ به این مهاجم برای رسیدن تیم ملی به امتیاز در هر موقعیت حمله، کافی به نظر می‌رسد. محمد موسوی نیز همه حواشی گذشته را به فراموشی سپرده و حالا دومین مدافع برتر لیگ ملت‌ها به شمار می‌رود. 

سعید معروف با اختلاف نسبتا زیاد، موفق‌ترین پاسور تورنمنت است و محمدرضا حضرت‌پور در نقش لیبرو، به لحاظ آماری به عنوان دومین دریافت‌کننده برتر لیگ ملت‌ها شناخته می‌شود. در این تیم همه نفرات در جای درست خودشان قرار گرفتند و تیم مثل ساعت سوئیسی دقیق، با‌نظم و بی‌توقع به کارش ادامه می‌دهد.

امیر غفور که حالا در بهترین سطح دوران بازی قرار گرفته، بهترین مهاجم و امتیازآورترین بازیکن لیگ ملت‌ها بوده است. در واقع رساندن توپ به این مهاجم برای رسیدن تیم ملی به امتیاز در هر موقعیت حمله، کافی به نظر می‌رسد

موفقیت بزرگ تیم ملی والیبال در لیگ ملت‌ها، حتی با اصرار به استفاده سایر تیم‌ها از مهره‌های جوان زیر سوال نمی‌رود. ادعای جوانگرایی در همه تیم‌ها در حالی مطرح می‌شود که برزیل با تمام قدرت در لیگ ملت‌ها شرکت کرده، ایتالیا نفراتی مثل جیانلی را روبه‌روی ایران بازی داده و روسیه و فرانسه نیز با ترکیبی کاملا قدرتمند به رقابت‌ها قدم گذاشته‌اند. حتی اگر این فرضیه واقعیت داشت و تیم‌ها با ترکیب‌های جوان در این بازی‌ها شرکت کرده بودند، باز هم موفقیت و پیشرفت والیبال ایران انکارنشدنی به نظر می‌رسید. مگر نه اینکه در تیم کولاکوویچ نیز نفراتی مثل شفیعی، شریفی، یلی و مجرد فرصت خوبی برای بازی به دست آورده‌اند؟ مگر نه اینکه ایران در دیدار با فرانسه، نفرات ذخیره‌اش را به زمین مسابقه فرستاد؟ به جای خلق تئوری‌های غیرواقعی، در شرایط فعلی تنها باید از موفقیت بزرگ این تیم لذت برد. تیمی مهارنشدنی که با ادامه همین مسیر، شاید یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های تاریخ ورزش‌های تیمی ایران در سطح جهان را به دست بیاورد.